ज्यां आनंद न होय त्यां ज्ञान पण केम होय?
आनंद वगरना ज्ञानने ज्ञान कहेता नथी.
एकलुं परसन्मुखी ज्ञान ते ज्ञान नथी, केमके तेमां आनंद नथी.
स्वसन्मुखज्ञान ज अतीन्द्रिय आनंद सहित छे, ते ज ज्ञान छे.
एक साथे आवुं ज्ञान ने आवो आनंद ते आत्मस्वभाव छे.
आनंद वगरनुं ज्ञान होतुं नथी, ज्ञान वगर आनंद होतो नथी.
आत्मामां स्वसन्मुख थतां एक साथे ज ज्ञान–आनंदरूपे आत्मा स्वयं परिणमे
भाव होय ते तो सुखरूप होय–ज्ञानरूप होय. ज्ञानवगरनो–सुखवगरनो भाव तेने
आत्मा केम कहेवाय? शुभ–अशुभवृत्तिओ के–जेमां आकुळता छे–जेमां निराकुळतारूप
सुख नथी, तेने आत्मा कोण कहे? ए तो आत्माना स्वभावथी जुदा लक्षणवाळा छे.
आत्मानुं वेदन तो आकुळता वगरना सहज आनंदरूप छे.