अने तेना भानरूप शुद्ध ज्ञानपर्याय, तेमां क्यांय परनुं–रागनुं कर्ता–भोक्तापणुं नथी.
‘शुद्धज्ञान’ कहेतां स्वभाव तरफ ढळेली ज्ञानपर्याय. अथवा अभेदपणे ते
ज्ञानपर्यायरूपे परिणमेलो जीव, तेने रागनुं कर्ता–भोक्तापणुं नथी, त्रिकाळीवस्तुमां
नथी ने तेने अनुभवनारी पर्यायमां पण नथी.
रागादिक पण उपाधिभावो छे, ते सहज शुद्धज्ञाननुं कार्य नथी.
कर्तृत्व–भोक्तृत्व अशुद्धउपादानमां छे, पण अंर्तद्रष्टिथी ज्यां शुद्धउपादानरूपे
परिणम्यो त्यां ते अशुद्धभावोनुं कर्तृत्व रहेतुं नथी.
साचा आत्मा तरफ वळेलो जीव ते बधायथी पोताने भिन्न अनुभवे छे. हुं चैतन्यसूर्य
छुं ज्ञानप्रकाशनो पूंज छुं–एवी अनुभवदशारूप परिणमेलो जीव ते रागादिनो कर्ता–
भोक्ता थतो नथी. निर्मळ पर्याय थई तेनी साथे अभेद जीव छे, एटले जेम निर्मळ
ज्ञानपर्यायमां परभावनुं कर्ता–भोक्तापणुं नथी तेम ते पर्यायरूपे परिणमेलो जीव पण
परभावनो कर्ता–भोक्ता नथी; शुद्धपर्यायमां के अखंड द्रव्यमां रागादिनुं कर्तृत्व–
भोक्तृत्व नथी. आवा आत्माने ओळखवो ते ज साचा आत्मानी ओळखाण छे, अने
ते ज सम्यग्दर्शन ने सम्यग्ज्ञान छे.
आव्यां नथी ने तारारूप थयां नथी. जे पोतानां नथी छतां तेनो हुं