: १० : आत्मधर्म : चैत्र : २४९प
विनुभाईनो स्वर्गवास
दस वर्ष पहेलां (सं. २०१४मां) सोनगढमां अकलंक–निकलंकना नाटकमां, जैनधर्मने
खातर बलिदान आपनार निकलंकनो पाठ भजवनार भाईश्री विनोदराय शिवलाल गांधी
आजे आपणी वच्चे नथी; ता. २१–३–६९ चैत्र सुद ३ नी रात्रे मुंबई मुकामे तेमनो
स्वर्गवास थई गयो. केटलाक वखतथी तेमने हृदयना वाल्वनी (श्वास लेवानी) गंभीर
तकलीफ हती, ने तेनी सारवार अर्थे मुंबई गयेला. दोढ बे मास जीवन–मरण वच्चे झोला
खातां खातां अंते २७–२८ वर्षनी भरयुवान वये तेमनो स्वर्गवास थई गयो.
तेमनुं कुटुंब सोनगढमां रहे छे, तेथी तेमणे पण लांबो वखत सोनगढमां रहीने
गुरुदेवना सत्संगनो ने तत्त्वअभ्यासनो लाभ लईने आत्मामां धार्मिक संस्कार रेड्या छे.
गंभीर मांदगी वखते पण तेओ अवारनवार गुरुदेवने याद करता ने स्वाध्याय
सांभळता. गुरुदेव रणासण हता त्यारे मुंबईथी पत्र आवतां गुरुदेवे “शुद्धबुद्ध चैतन्यघन
स्वयंज्योति सुखधाम” एना विचार करवानुं तेमना प्रत्ये लखाव्युं हतुं.
तेमनी मांदगी वखते कराता ओपरेशनोनी जे विगत पत्रद्वारा सोनगढ आवती ते
वांचता एम लागतुं के जेम लाकडामां कापकूप करे तेम शरीरमां वारंवार कापकूप थती
हती. शरीरनी आ स्थिति सांभळीने गुरुदेवना मुखथी वारंवार तीक्ष्ण वैराग्यना उद्गारो
नीकळता अरे! शरीर ने संसार तो आवा अशरण छे! चैतन्यतत्त्व अंदर जुदुं छे.
विनोदभाईए मरतां मरतां पण बहादुरीपूर्वक निकलंकने शोभे एवा वीरउद्गारो काढ्या
हता. डोकटरो अने बीजाओ ज्यारे दर्दनी गंभीरता (सीरीयस) कहेता, त्यारे विनुभाई कहेता के
हुं आनंदमां छुं. एकवार तेमनी नसनो कटको कापवानुं ओपरेशन करवानुं हतुं ने ते माटे बेभान
करवानी दवा सुंघाडवा दाकतरो तैयारी करता हता त्यारे ते कहे के, दवा सुंघाडवानी जरूर नथी
एमने एम नस काढी ल्यो, में देहनुं लक्ष छोडी दीधुं छे! ताजेतरमां ज लग्न थयेला एक सुशिक्षित
नवयुवान मरतां–मरतांय आवा वीर उद्गारो काढी शके छे, ते गुरुदेवे आपेला जड–चेतननी
भिन्नताना संस्कारनुं बळ छे. अहा, अनुभवरूप भेदज्ञानना अचिंत्य अपार सामर्थ्यनी तो शी
वात! परंतु ते भेदज्ञानने लक्षगत करीने तेना थोडाक संस्कार पण जीवने केटलुं बळ आपी शके
छे! ते देखीने जीवोए साक्षात् भेदज्ञाननी सतत जोसदार भावना करवा जेवी छे.
स्वर्गस्थ विनुभाईए, जैनधर्मनी सेवानी ज उत्तम भावनाओ भावी छे, ने
गुरुदेवना प्रतापे भेदज्ञानना अभ्यासना जे संस्कारो मेळव्या छे तेना प्रतापे तेओ
आत्मानुं परमहित साधे अने आ रोगधाम एवा शरमजनक शरीरोथी छूटे–ए ज भावना