: चैत्र : २४९प आत्मधर्म : ३५ :
रत्नत्रय जेवा त्रण शिखरोथी शोभतुं भव्य जिनमंदिर तैयार थयुं, तेमज पंच कल्याणक
प्रतिष्ठा–महोत्सव उजवायो–ए गुरुदेव द्वारा थती जैनशासननी प्रभावनानो ज प्रताप छे.
आवा नाना गाममां मोटुं काम–ते गुजरातभरना साधर्मीओना सहकारने लीधे, अने
गुजरातना बाबुभाईना अथाग प्रयत्नने लीधे सफळ बन्युं छे.
सवार–बपोरे गुरुदेवना सुंदर प्रवचनो थता हता–जेमां निश्चयव्यवहारनी संधिपूर्वक
सम्यग्दर्शनादिनुं स्वरूप समजावता हता. सवारे समयसार गा. ७३ तथा बपोरे
पद्मनंदीपच्चीसीमांथी आदिनाथस्तोत्र उपर प्रवचनो थता हता. फागण सुद १२ ना रोज
मृत्तिकानयन तथा अंकुरारोपण थया हता. रात्रे भक्ति थई हती. फा. सुद १३ सवारे प्रवचन
पछी यागमंडलविधान महापूजा थई हती. ने सांजे जलयात्रा थई हती. रात्रे भगवान
आदिनाथना गर्भकल्याणकनी पूर्वतैयारीनां द्रश्यो थया हता. शरूमां कुमारिकादेवीओ द्वारा
आदिनाथप्रभुना मंगलाचरण पछी सर्वार्थसिद्धिविमानमां ऋषभदेवना जीवनुं द्रश्य थयुं हतुं.
त्यारबाद सौधर्मेन्द्रनी सभा, गर्भकल्याणकनी पूर्वतैयारीरूपे अयोध्यानगरीनी अद्भुत
रचना, माता–पितानी सेवा, मरुदेवी माताजीने १६ मंगलस्वप्नो वगेरे द्रश्यो थया हता.
फा. सु. बीजी तेरसे–सवारमां माताजीना १६ मंगलस्वप्नोना उत्तमफळरूप तीर्थंकरना
अवतरणनी आगाही, ८ कुमारी देवीओ द्वारा माताजीनी सेवा–स्तुति तेमज माताजी साथे
तत्त्वचर्चा वगेरे थया हता. बपोरे जिनमंदिर–वेदी–कळश–ध्वज शुद्धि थई हती. रात्रे भरत–
बाहुबलीनुं धार्मिक नाटक फतेपुर पाठशाळानी नानी बाळाओए कर्युं हतुं.
आ उत्सव दरमियान हजारो माणसोना आनंदमय कोलाहलथी गाजता आदिनाथ
नगरनुं वातावरण जोतां कोईने एम न लागे के आ बे हजार वस्तीनुं नानकडुं गामडुं
छे....आ तो जाणे लाखो–करोडो माणसोथी भरेली अयोध्यानगरी होय–एम लागतुं हतुं.
चारेकोरथी गाडां तेम ज मोटर–ट्रक वगेरे भरीभरीने “जयजयकार” ने ‘वाह वा जी
वाहवा’ करता भक्तजनो आव्या ज करता हता....गामडानी जनता आ आनंदकारी उत्सव
नीहाळवा चारेबाजुथी आ नगरीमां ऊभराणी हती. महात्माओना प्रतापे ‘जंगलमां
मंगलनुं’ नुं साचुं दश्य अहीं नजरे पडतुं हती. फागणना पहेला अठवाडियामां पाटनगर
अमदावाद के ज्यां १६ लाखनी वस्ती ने तेमां सवा लाख जेटला जैनो–त्यां पंचकल्याणक
उत्सव थयो अने बीजा ज अठवाडिये रणासण के ज्यां बे हजारनी वस्ती ने तेमां मांड
एकसो जेटला जैनो–त्यां पंचकल्याणक उत्सव थयो;–बंनेनी वस्ती वच्चे हजारगणो फेर,–
छतां उत्सव बंनेनो सरखो, एकबीजानी स्मृति करावे तेवो हतो.