पांच वर्ष पहेलां–अमदावादनुं आंगणुं ने चैत्र सुद तेरसनो दिवस.....त्यारे २प६२
कराव्यो....वीरप्रभुना जीवननुं भावभीनुं दर्शन कराव्युं.....ने वीरहाकथी वीरप्रभुनो सन्देश
संभळाव्यो.
अद्भुत हती....ते सांभळता त्रण–चार हजार श्रोताजनो वीरप्रभु प्रत्येनी परम भक्तिथी
डोली रह्या हता....ते दिवसनुं प्रवचन अहीं आप्युं छे.
वधतां आ भवमां तेओ परमात्मा थया.
भावना भावतां भावतां वच्चे एवी वृत्ति ऊठी के अहो, आवुं चैतन्यतत्त्व जगतना बधा
जीवो पण समजे; धर्मवृद्धि साथेना आवा शुभविकल्पथी तीर्थंकरप्रकृति बंधाणी. जेम ऊंचा
अनाज पाके त्यां घास पण घणा पाके छे, तेम धर्म ते तो कस छे, ते धर्मनी साथे साथे
साधकदशामां पुण्य पण अलौकिक पाके छे. एवा अलौकिक पुण्य साथे भगवान महावीरनो
आत्मा आ चैत्र सुद तेरसे भरतक्षेत्रमां अवतर्यो. स्वर्गमांथी त्रिशला मातानी कुंखे
आव्या त्यारे ज त्रण ज्ञान ने सम्यग्दर्शन तो साथे ज लाव्या हता. आत्माना शांतरसना
अनुभवनी दशा तो मातानी कुंखमां आव्या त्यारे पण वर्तती हती.