
हुकमचंदजी हस्ते वींछीयामां दि. जिनमंदिरनुं शिलान्यास थयुं. ते प्रसंगे भाषण करतां
तेमणे कह्युं के आवा पवित्र धर्मप्रसंगमां भाग लेवा हुं दिनरात तैयार छुं. मारी तो
भावना छे के जैनधर्मका डंका सारा हिंदुस्तानमां वागी जाय. आप लोगोनो अति
उत्साह ने उत्कट धर्मप्रेम जोईने मारा हृदयमां हर्ष समातो नथी. जीवनभरमां में आवी
धर्मभक्ति जोई नथी. मने याद करशो त्यारे आवा कार्योमां अडधी राते ऊठीने पण
आववा तैयार छुं.
अधिवेशनमां काशी, बनारस, आग्रा, दिल्ही, कटनी, सागर, लखनौ वगेरेथी ३२
जेटला विद्वान भाईओ पधार्या हता, ते बधाय विद्वानो गुरुदेवनो प्रभाव अने
सोनगढनुं अध्यात्म–वातावरण देखीने बहु प्रसन्न थया हता. विद्वत्परिषदे पू. श्री
कानजीस्वामी प्रत्ये अभिनंदननो एक खास प्रस्ताव कर्यो हतो. श्रीमान् हुकमचंदजी
शेठना आगमन पछी अने आ विद्वत्परिषदना संमेलन पछी गुरुदेवनो प्रभाव अने
अध्यात्मनो प्रचार भारतमां झडपथी फेलावा लाग्यो. सौराष्ट्रमां ठेर ठेर जिनमंदिरोनी
तैयार थवा लागी. तत्त्वज्ञाननो प्रचार जेम जेम वधतो गयो तेम तेम लोकोनी
जिज्ञासा पण जागती गई, सौराष्ट्रनी बहारथी पण वधु ने वधु जिज्ञासुओ सोनगढ
आवीने सत्संगनो लाभ लेवा लाग्या.
आम्रवनमां पधार्या ने त्यां वनना उपशांत वातावरणमां कुंदकुंदादि मुनि भगवंतोने
याद करीने वैराग्यमय चारित्रभावनाओ भावी. प्रवचनसारनो गुजरातीअनुवाद ते
वखते थयो हतो, तेमांथी चारित्रभावनानी पहेली बे गाथानुं गुजराती भाषांतर
भाईश्री हिंमतभाईए वांच्युं. तेमां आचार्यदेव कहे छे के–चारित्र अंगीकार करवानो जे
यथानुभूत मार्ग.....तेना प्रणेता अमे आ ऊभा. ए