: १६ : आत्मधर्म : जेठ : २४९प
कुंदना वारस कहान गुरुजी वरतावे जयजयकार
(ता. १४–३–प९ ना रोज पोन्नूरपहाडनी तळेटीनुं आ द्रश्य छे)
पोन्नूर एटले कुंदकुंदप्रभुनो देश.....ते एमनी विहारभूमि, ते एमनी
तपोभूमि.....बे हजार वर्ष बाद ए गुरुभूमिमां कहानशिष्य विचर्या....ने त्यांनी
जनताए अतिशय प्रेमपूर्वक तेमनुं सन्मान कर्युं. जेवुं सन्मान बे हजार वर्ष पहेलांना
नागरिको कुंदकुंदस्वामीनुं करता हशे तेवुं सन्मान आजे ते देशना नागरिकोए तेमना
शिष्यनुं कर्युं. कुंदकुंदधाम पोन्नूरतीर्थनी अपूर्व यात्रा बाद तामिलप्रांतनी जनता तरफथी
वंचाई रहेला अभिनंदनपत्रमां लख्युं छे के–
‘पधारो......पधारो.....पधारो! श्री कुंदकुंदाचार्य जेवा जैन धर्मना स्तंभभूत
आचार्यवरोए जन्म लईने पवित्र करेला अमारा तामिल प्रांतमां पधारेला आपनुं
श्रद्धापूर्वक स्वागत करीए छीए.’
“आपे श्री कुंदकुंदाचार्यना समयसार तत्त्वग्रंथ वडे नवो विकास, नवी प्रतिभा,
नवी स्थिति वगेरे प्राप्त कर्यां छे. आपे भगवान ऋषभदेवना सद्धर्मनी साची वस्तु जे
समयसार छे तेना ऊंडाणमां (हार्दमां) पहोंचीने तेनाथी सम्यग्दर्शन प्राप्त कर्युं छे. अने
आपे पोते प्राप्त करेला सम्यग्ज्ञाननो आखा देशमां प्रचार करी रह्या छो. आपनी
प्रतिभा अने प्रवचनशैलिथी हजारो लोको साचा मार्ग पर आरूढ थईने सम्यग्ज्ञानी
बनी रह्या छे. आपना आ चमत्कार युक्त कार्यने देखीने दुनिया चकित बनी रही छे.’