छे. तेने ‘अलिंगग्रहण’ कहेवाय छे. आ रीते अलिंगग्रहणना अर्थमां अतीन्द्रिय
ज्ञानस्वरूप आत्मा प्राप्त थाय छे.
आत्मा जणाय छे. आवा ज्ञानमां रागनी अपेक्षा नथी. परनी ओशीयाळवाळुं ज्ञान
आत्माने जाणी न शके. स्वाधीन ज्ञानस्वभाववाळो आत्मा छे, तेने जाणवामां परनुं
अवलंबन नथी. आवा अतीन्द्रिय आत्माने लक्षमां लेतां बहारना जाणपणानो गर्व ऊडी
जाय. भाई, बहारना जाणपणानो महिमा छूटशे त्यारे आ अतीन्द्रियवस्तु हाथमां
आवशे. आत्मारूप थईने आत्माने जो. ईंद्रियरूप थईने आत्मा नथी जोवातो. एकवार
ईंद्रियातीत थईने स्वसन्मुख था, एटले अतीन्द्रिय ज्ञानरूप था. ‘हुं ईन्द्रियवडे जाणनार
छुं’ एम माननार आत्माना परमार्थ स्वरूपने ओळखी शकतो नथी.
‘ईंद्रियो मारा ज्ञाननुं साधन’ एम माननारे आत्माने ईंद्रियोथी भिन्न जाण्यो ज
नथी. आत्मा स्वयं अतीन्द्रिय ज्ञानस्वरूप छे. तेने ईंद्रियोनुं साधन केवुं? आत्मा एवो
स्थूळ पदार्थ नथी के ईंद्रियज्ञानवडे ग्राह्य थई जाय. भाई, तारे सम्यग्दर्शन करवुं होय
एटले के साचो आत्मा अनुभवमां लेवो होय तो अतीन्द्रिय उपयोगपणे अंदरमां तारा
आत्माने देख. बहारनी ईंद्रियो तो जड–अचेतन–पुद्गलनी रचना, ने ते ईन्द्रिय
तरफना ज्ञानने पण एकवार भूली जा! ने ज्ञानने अंतर्मुख करीने तारा आत्माने
स्वज्ञेय बनाव! आत्माने स्वज्ञेय बनावतां ज अतीन्द्रिय आनंद अनुभवाय छे.
आत्माने स्वज्ञेय बनाववानी ताकात ईंद्रियज्ञानमां नथी, एटले के रागथी के
व्यवहारना अवलंबनथी आत्मा जणातो नथी. जे बुद्धि आत्मामां न जोडाय, ने एकला
बहारमां –ईंद्रियज्ञानमां ज भमे तेने तो शास्त्रो दुर्बुद्धि कहे छे. उपयोग तारो ने भमे
परमां–एने तो साचो जीव कोण कहे? आत्मा तरफ वळीने जे पोते पोताने जाणे ते ज
आत्मानो खरो उपयोग छे, ने तेने ज आत्मा कहीए छीए.