बहारना के शास्त्रना भणतरथी कोई एम मानी ल्ये के अमे धर्ममां बीजा करतां
आगळ वधी गया, तो आचार्यदेव कहे छे के भाई, धीरो था. आत्मारूप थईने
आव्यो. धर्मना राह तो अंदर चैतन्यमां छे. अंर्तमुख थईने जेणे चिदानंद तत्त्वने
जाण्युं–अनुभव्युं ते धर्मात्मा ज धर्ममां आगळ वधेला छे.
ओळखाई जाय एवो आत्मा नथी. ‘आ ज्ञानी छे, आ मुनि छे’ एम ओळखाण थाय
थाय. एटले अनुभवी होय ते ज खरेखर अनुभवीने ओळखे. आ आत्मा सर्वज्ञ छे,
आ साधक धर्मी छे–एवो खरो निर्णय, पोतामां ते जातनो अंश प्रगटे त्यारे ज थाय छे.
‘प्रत्यक्ष’ कहेवाय छे. एवा प्रत्यक्ष वगरना एकला अनुमानथी आत्मानो साचो निर्णय
थई शकतो नथी. अंशे प्रत्यक्ष पूर्वकनुं अनुमान ते साचुं होय छे. पहेलां स्वसंवेदन
फरी गई. –अहा! हवे खरी अपूर्व ओळखाण थई, हवे में भगवाननी जातमां भळीने
भगवानने ओळख्या.
ज्ञानीने ओळखनारो जीव पोते ज्ञानीना मार्गमां भळी जाय छे. भगवानना मार्गमां
थईने ज आत्मानी के देव–गुरुनी साची ओळखाण थई शके छे. स्वसंवेदनसहित
अनुमान साचुं होय, पण स्वसंवेदन वगर एकला अनुमानथी आत्मा जाणवामां
के स्वसंवेदनथी जाण. आत्मानो वास्तविक अंश तारामां प्रगट्या वगर बीजा आत्मानुं
अनुमान तुं क््यांथी करीश?