જવાહરલાલ નહેરુજીને જીવનભર અધ્યાત્મના જે સંસ્કાર નહોતા મળ્યા, તે
અધ્યાત્મસંસ્કાર આપણા બાળકોને પારણામાંથી જ મળે છે. બાળવિભાગનું નાનું બચ્ચું
પણ જાણે છે કે ‘હું જીવ છું.....હું આત્મા છું....’ હું છું આત્મા......’ એ આત્મગીત હજારો
બાળકો આજે ઘરે ઘરે ગાય છે.
આત્માના અસ્તિત્વનો પણ નિર્ણય તેઓ કરી ન શક્યા. ત્યારે ધાર્મિકસંસ્કાર ધરાવતું
આપણું નાનું બાળક પણ બેધડક કહેશે કે–આત્મા છે, તે નિત્ય છે, છે કર્તા નિજકર્મ; છે
ભોકતા, વળી મોક્ષ છે, મોક્ષ ઉપાય સુધર્મ.’
અંગે મને શંકા છે.્ય –ત્યારે આજે આપણને તો કેવા મજાના સંતો–ધર્માત્માઓ સાક્ષાત્
મળ્યા છે–ને આપણને કેવો સરસ આત્મા દેખાડી રહ્યા છે!
બંધુઓ, જીવનની સાચી મૂડી તો આત્મિક સંસ્કાર છે. નાનપણથી જ આત્મામાં
સ્તુતિમાં પણ આવે છે કે ધર્મ સહિતની ગરીબી તો સારી છે, પરંતુ ધર્મ વગરનું