आ गाममां ७८मी जन्मजयंतीनो महोत्सव उजवायो. वींछीयानुं जिनमंदिर एटले
सोनगढना जूना जिनमंदिरनी ज प्रतिकृति. अत्यारे तो सोनगढनुं जिनालय ७प फूट
ऊंचे धर्मध्वज फरकावी रह्युं छे पण पंदर वर्ष पहेलां जे घुम्मटवाळुं ३७ फूंट ऊंचु
जिनालय हतुं ते जोवुं होय तो वींछीयानुं जिनालय जोई ल्यो. वींछीयामां जन्मोत्सव
पछी तरत गुरुदेव जन्मधाममां–उमराळा पधार्या.
पाडता, वगेरे प्रसंग गुरुदेवे कह्या. माता ते माता! मातानां वात्सल्यभर्यां संभारणां ज
एवां होय छे के ते याद आवतां पु५नुं हैयुं रोमांच अनुभवे छे. ४७ वर्ष पहेलां, एटले
के ३३ वर्षनी वये (सं. १९७८मां) गुरुदेवने “कारना भणकारा आ उमराळामां पण
आव्या हता; (सौथी पहेलां भणकार वांकानेरना उपाश्रयमां सं. १९७७ मां आवेला)
थोडा ज वर्षो पहेलां साक्षात् सांभळेली ए तीर्थंकरवाणीना बडबडीयां आत्मामां
बोलता होवाथी गुरुदेवने ए जिनवाणी–अनुसार मार्ग सिवाय बीजा कोई मार्गमां
चेन पडतुं न हतुं. अंते जिनवाणी प्राप्त करीने जगतमां ते मार्ग प्रसिद्ध कर्यो.
जन्मोत्सव वखते तो उमराळानगरी अयोध्यानी बेनपणी जेवी लागती हती.
जन्मोत्सव बाद लींबडी थईने गुरुदेव वैशाख सुद पूनमे सोनगढ पधार्या.
गुरुदेवना उद्गार नीकळ्या के ‘ज्ञाननी लीली वाडीमां आत्मा आनंदनी रमत रमे छे.’
आ उद्गारनी साथे ३प वर्ष पहेलांनी ‘आत्मचर्चा’ पण गुरुदेव घणा महिमापूर्वक
ताजी करे छे....अने साथे साथे ज्ञानीओनां विशिष्ट उदाहरणपूर्वक आत्माने शोधवानी
रीत बतावे छे.
जन्मदिवस होवाथी गुरुदेवे अपार वात्सल्यपूर्वक कह्युं के ‘आ पुस्तक हुं बेनने भेट
आपुं छुं.’–वाह, केवो अद्भुतप्रसंग! गुरुदेवद्वारा अपाती