लेनारा सन्तोनेे नजरे नीहाळतां केवो आनंद थाय छे! खरेखर, ए सन्तो आपणने
पण आनंदना दातार छे.
हता. –जाणे पंचपरमेष्ठी भगवंतो ज साक्षात् पधार्या छे के शुं! भेद तोडी,
पंचपरमेष्ठीनी साथे ज भळीने तेमने नमस्कार कई रीते कराय? ते गुरुदेव समजावता
हता....ए वखतना रणकार हजीपण आत्मप्रदेशोमां झणझणे छे. धन्य हतो ए
अवसर!
मेळो भरायो होय एवुं वातावरण प्रवचन वखते वर्ततुं हतुं. गुरुदेव वारंवार
महिमाथी कहे छे के आ शास्त्र शुद्धात्मानो अनुभव करावीने भवनो नाश करावनारुं
छे; आत्माना अशरीरीभावने बतावनारुं आ शास्त्र छे. साधक कहे छे–अंतरमां अमे
अमारा चिदानंदस्वभाव तरफ झूकीने सिद्धभगवाननो साथ लीधो छे; परभावथी हवे
अमे भिन्न थया छीए, ने सिद्धालयमां अनंत सिद्धभगवंतोनी पंक्तिमां बेसवाना
छीए.–केवी निःशंक वाणी! केवा आत्मस्पर्शी भावो! –जाणे दिव्यध्वनिनी कोई
मंगलवीणा वागती होय! अत्यारे ज जाणे कुंदकुंदस्वामी विदेहमांथी आवीने त्यांना
अतीन्द्रिय ज्ञान–आनंदनुं स्वरूप समजावता होय! (आराधकभावनी झणझणाटी
बोलावता ए प्रवचनोनुं दोहन ज्यारे आत्मधर्मना अंक नं. ३००मां गुरुदेवे वांच्युं
त्यारे तेमणे अतिशय आह्लादपूर्वक परमप्रमोद व्यक्त कर्यो हतो.)
हता. आ ज अरसामां गिरनारसिद्धक्षे५मां मानस्तंभजीनुं शिलान्यास थयुं.