: २ : आत्मधर्म : प्र. अषाड : २४९प
शुद्ध उपयोगरूप परिणमेलो धु्रवआत्मा ज
अनुभव करवा योग्य छे
प्रवचनसार गा. १९१–१९२–१९३–१९४ मां परथी विभक्त
शुद्धआत्मा बतावीने, मोहना क्षय माटे तेनी भावना–तेनी
उपलब्धि तेनो अनुभव–तेनुं ध्यान करवानुं कह्युं छे. तेनो सार
अहीं आप्यो छे.
ज्ञेय एवा समस्त तत्त्वोमां स्व शुं अने पर शुं? एनी भेदज्ञान द्वारा जेणे
यथार्थ वहेंचणी करी छे ते जीवने तेनुं फळ शुं आवे छे? ते अहीं बतावे छे.
प्रथम तो, निश्चयनयवडे समस्त पर द्रव्योथी भिन्न एवा पोताना शुद्ध द्रव्यने
ज्ञानदर्शनमय जाणवुं जोईए. जे जीव एवा शुद्ध द्रव्यने नथी जाणतो, अने अशुद्ध
भेळसेळवाळा द्रव्यनुं कथन करनारा एवा व्यवहारनयथी विमोहीत थईने शरीर–धन
वगेरेनुं पोतानुं मानीने ममत्व करे छे ते जीव मिथ्याद्रष्टि छे अने श्रामण्यना मार्गने
तेणे दूरथी ज छोडी दीधो छे, मोक्षना मार्गथी विरुद्ध एवा उन्मार्गमां ते वर्ते छे.
शुद्धनयवडे स्व–परनुं यथार्थ भेदज्ञान करीने शुद्ध आत्माने अनुभववो ते ज
मुनिपणानो मार्ग छे.
शुद्धनयवडे स्व–परनी अत्यंत भिन्नता जाणीने, ‘शुद्ध ज्ञान ज एक हुं छुं’ एम
जेणे अनुभव्युं छे, अने शरीरादि परद्रव्यो साथेना स्व–स्वामीपणाना संबंधने सर्वथा
खंखेरी नाख्यो छे, तेने ज पोताना आत्मस्वभावमां एकाग्रतारूप ध्यान वडे
शुद्धात्मपणुं होय छे; ने ते ज मोक्षमार्ग छे. माटे आवो शुद्धात्मा ज अनुभवमां लेवा
योग्य छे; अने एना अनुभवना फळमां परम मोक्षसुख प्राप्त थाय छे.