: २२ : आत्मधर्म : श्रावण : २४९प
अटकवानो ज्ञाननो स्वभाव नथी. –आवा ज्ञानस्वभावनो निर्णय करवो ते
सम्यक्त्वनी पात्रता छे.
प्रथम श्रुतनुं अवलंबन बताव्युं तेमां पात्रता थई छे, एटले के श्रुतना
अवलंबनथी आत्मानो निर्णय थयो छे; त्यारपछी प्रगट अनुभव केम थाय? ते माटे
जुओ पानुं ३९ मुं.
(आ प्रवचननो बीजो भाग एटले सम्यग्दर्शननी रीत: ते माटे जुओ पानुं : ३९)
सामायिक करो
एक समयना सामायिकमां केटली
ताकात?
अल्पकाळमां मोक्ष देवानी ताकात छे.
सामायिक एटले शुं?
पुण्य–पाप वगरना ज्ञाननो अनुभव,
ते सामायिक छे.
शुभराग ते सामायिक छे?
ना; सामायिक ते तो वीतरागभाव छे.
पुण्यने मोक्षनुं साधन माने तेने
सामायिक होय? ...................... ना.
सामायिकमां शेनो लाभ छे?
सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्ररूप
आत्मानो लाभ छे.
पुण्यने मोक्षमार्ग माननारा जीवो केवा छे?
तेओ स्थूळ लक्षवाळा छे; सूक्ष्म एवा
चैतन्यनुं लक्ष तेने नथी.
संसारथी डरीने मोक्षने चाहे तेणे शुं
करवुं?
तेणे सामायिक करवी.
सामायिक केवी रीते थाय?
पुण्य–पाप, राग–द्वेष तेनाथी पार एवा
ज्ञानना अनुभव वडे सामायिक थाय
छे. ज्ञानस्वरूप आत्मानी ओळखाण
वगर सामायिक होय नहीं.
अज्ञानीए पूर्वे कदी सामायिक करी हशे?
ना.
आत्मानी ओळखाण वगर पण घणा
जीवो सामायिक तो करे छे?
ते सामायिक साची नथी; शरीरनी
स्थिरता के पाप छोडीने पुण्यनो भाव–
तेने कांई भगवाने सामायिक नथी
कह्युं; शरीरथी भिन्न अने पुण्यथी पार
एवा वीतरागी ज्ञाननो अनुभव ते
सामायिक छे, ने ते मोक्षनुं कारण छे.
आवुं सामायिक आत्माना ज्ञानपूर्वक
ज होय छे.
हे मोक्षार्थी जीवो! मोक्षने माटे तमे आवुं
सामायिक करो.