: २८ : आत्मधर्म : भादरवो : २४९प
* आत्मा जड ईन्द्रियोरूप नथी एटले ते जड ईन्द्रियो द्वारा थतुं ज्ञान ते पण खरेखर
आत्मा नथी. ईन्द्रियज्ञान ते आत्मानुं परमार्थस्वरूप नथी.
* ईन्द्रियोरूपी नदी वडे ज्ञानसमुद्रमां भरती आवती नथी, अतीन्द्रियज्ञान वडे
ज्ञानसमुद्र पोते पोतामां एकाग्र थतां आनंदना तरंग सहित ज्ञाननी भरती
आवे छे.
* ज्ञेयरूप एवो परमार्थस्वरूप आत्मा ईन्द्रियज्ञान वडे अनुभवमां आवी शकतो नथी.
ईन्द्रियोना अवलंबनवाळुं ज्ञान आत्माने जाणी शकतुं नथी. चिदानंदस्वभावमां
अंतर्मुख थयेला ज्ञानमांथी ईन्द्रियोनुं आलंबन छूटी जाय छे, अने ए रीते
अतीन्द्रिय थयेलुं ज्ञान ज आत्माने जाणी शके छे. आवा ज्ञानथी आत्माने जाणतां
आनंद थाय छे.
* द्रव्यश्रुतना शब्दोनुं ग्रहण ईन्द्रिय वडे थाय पण ज्ञानस्वरूप आत्मानुं ग्रहण
ईन्द्रिय वडे न थाय. अंतर्मुख आनंदमय एवा भावश्रुत वडे ज आत्मानुं
स्वसंवेदन थाय छे.
* ईन्द्रियज्ञानथी जड जणाय, आत्मा ईन्द्रियज्ञानथी न जणाय. आत्मा अने शरीरनी
भिन्नता समजावतां ‘योगसार’ मां कह्युं छे के आत्मा अतीन्द्रियज्ञान वडे ज जणाय
छे, ईन्द्रियज्ञान वडे ते जणातो नथी, ज्यारे शरीर तो ईन्द्रियज्ञान वडे पण जणाय
छे, –माटे आत्मा अने शरीर जुदा छे.
* ज्ञानीनी वाणी वडे तो आत्मा जणाय ने? –तो कहे छे के ना; अतीन्द्रियज्ञानवडे ज
आत्मा जणाय. तेमां ज्ञानीनी वाणी निमित्त भले हो, –पण ज्यां सुधी ते वाणीनुं
लक्ष रहे त्यां सुधी आत्मा जणाय नहि; वाणीथी पार थईने, ईन्द्रियोनुं अवलंबन
छोडीने, अतीन्द्रियज्ञान वडे स्वसंवेदन करे त्यारे ज आत्मा जणाय छे.
* जुओ, आ शुद्ध स्वज्ञेयनी वात छे; आ स्वज्ञेयमां रागादि अशुद्धता न आवे, भाई!
आवा तारा स्वज्ञेयने तुं एकवार जो तो खरो. स्वज्ञेयने जोतां ज तारुं ज्ञान
अतीन्द्रिय थईने स्वज्ञेयना अचिंत्य महिमामां एवुं लीन थशे के पछी जगतना कोई
ज्ञेय तने पोतापणे नहि भासे. स्वज्ञेयने जाणतां ज्ञान तेना महिमामां तन्मय थाय
छे, निजमहिमामां लीन थाय छे. जो के राग पण स्वज्ञेय छे, परंतु शुद्ध द्रव्य–गुणने
स्वज्ञेयपणे लक्षमां लेतां तेना अचिंत्य महिमामां पासे राग तो क्यांय गौण थई
जाय छे, एटले शुद्ध स्वज्ञेयथी ते बहार रही जाय छे. आ रीते