એના બેસણાં તો આનંદના હીરા જડેલા શુદ્ધ ચૈતન્યપદમાં હોય. આવા તમારા
નિજપદને હે જીવો! તમે ઓળખો. રાગના વેગે ચડેલા જીવોને હાકલ કરીને પાછા વાળે
છે કે અરે પ્રાણીઓ! એ તરફથી તમે પાછા વળો......પાછા વળો એ તો ભયનું સ્થાન
છે; અભયસ્થાન તો ચૈતન્યપદ છે, તેમાં આવો....તેમાં આવો. સ્થિર રહેનારું આ તમારું
શુદ્ધ ચૈતન્યપદ, તેમાં તમે વિશ્રામ કરો.....અજ્ઞાનથી પર્યાયેપર્યાયે રાગમાં એકાગ્ર હતા તે
છોડીને હવે આ શુદ્ધચૈતન્યપદમાં પર્યાયેપર્યાયે એકાગ્રતા કરો. આ ચૈતન્યમય તમારું
નિજપદ આનંદના નિધાનથી ભરેલું છે.
એકાગ્ર વર્તે છે; એક ક્ષણ પણ રાગથી જુદા જ્ઞાનને અનુભવતો નથી. એને કરુણાપૂર્વક
જગાડીને આચાર્યદેવ ભેદજ્ઞાન કરાવે છે અને નિજપદ દેખાડે છે; હે ભાઈ! તું અંદરમાં
જો કે ક્યા ભાવ તને તારા સ્વભાવપણે અનુભવાય છે? રાગાદિ ભાવો તો જ્ઞાનથી જુદા
સ્વરૂપે અનુભવાય છે. ધર્મીની ચેતના જાગી છે, એટલે પર્યાયેપર્યાયે તેને જ્ઞાન અને
રાગની ભિન્નતા જ અનુભવાય છે, એક ક્ષણ પણ રાગને નિજભાવપણે તે અનુભવતો
નથી.
છે. શુદ્ધચૈતન્યધાતુનું બનેલું સ્થિર પદ કે જે આનંદમય નિજરસથી ભરેલું છે તે જ
તમારું ઉત્તમ પદ છે. એના સિવાય જે અસ્થિર અશુદ્ધ રાગાદિ પરભાવો છે તે તમારું
પદ નથી, માટે તેમાંથી આત્મબુદ્ધિ છોડો.
સજ્જન માણસ તેને સંબોધન કરીને જગાડે કે ‘હે રાજા, ઊઠો! તમારું સ્થાન આ
મલિન જગ્યામાં ન હોય; તમે તો રાજા છો, ને તમારું સ્થાન શુદ્ધ સુવર્ણમય ધાતુનું
બનેલું છે, તેમાં કુધાતુની ભેળસેળ નથી ને તે અતિ મજબુત છે, તમારું આવું સ્થાન હું
તમને બતાવું છું ત્યાં તમે આવો, ને તે સ્થાનમાં વિરામ કરીને આનંદિત થાઓ.’