ज पोताने अनुभवे छे. वीतरागमार्गी सन्त तेने जगाडे छे; हे जीव! तुं जाग. तारुं पद,
तारुं स्थान आ राग–द्वेष–मोहमां न होय; तुं तो चैतन्यराजा छो, तारुं पद शुद्ध
चैतन्यधातुमय छे; तेमां जडनी के रागादि कुभावोनी भेळसेळ नथी; अंदर विकार
वगरनी जे शुद्ध चैतन्य धातु छे ते धु्रव–स्थिर रहेनार छे, तेमां तारुं निजपद छे; ते
पदने तुं अनुभवमां ले; ने तेमां स्थिर था. तारा आवा शुद्ध निजपदमां आनंद भरेलो
छे, ते निजपदने देखतां ज तने परम आनंदनो अनुभव थशे.
ते निजपद कयुं छे? मारुं निजपद केवुं छे? ते मने बतावो.
आत्माना स्वभावमां जे तन्मयपणे नथी अनुभवाता पण भिन्नपणे अनुभवाय छे–
एवा बधा द्रव्य–भावोने तुं अपद जाण, ते तारुं स्वरूप नथी एम ओळखीने तेने छोड.
छे ते ज आत्मानुं निजपद छे, तेमां बीजा विरुद्ध भावोनी भेळसेळ नथी. रागादि कोई
परभावो के शरीरादि जडद्रव्यो आत्माना ज्ञानस्वभाव साथे एकमेकपणे अनुभवाता
नथी; ज्ञानना स्वादमां जडनो स्वाद नथी, ज्ञानना स्वादमां रागनो स्वाद नथी; ज्ञान
तो महान आनंदमय चेतनरसना स्वादथी भरेलुं छे. आवा ज्ञानमय निजपदने हे
भव्य जीवो! तमे अनुभवमां ल्यो.
धु्रवध्येयमां पर्यायनी एकाग्रता ते धर्म.