જાણે છે; અજ્ઞાનીને તેની ખબર નથી. અરે, આ ભગવાન આત્મામાં શું ખામી છે કે
બીજા પાસે લેવા જવું પડે? નિજશક્તિથી પરિપૂર્ણ ભગવાન આત્મા છે, તેને ચિંતવતાં–
અનુભવતાં પરમ આનંદ થાય છે. બીજા પ્રશ્નો છોડીને આવા આત્માના અનુભવનો જ
ઉદ્યમ કર; વારંવાર તેમાં ઉપયોગને વાળીને અનુભવ કર. રાગને અગ્રેસર ન કર,
ચૈતન્યભગવાનને જ અગ્રેસર કર. તેને અગ્ર કરીને–મુખ્ય કરીને તેને ચિંતવતાં
સમ્યગ્દર્શન અને સિદ્ધપદ થાય છે. સાદિ–અનંતકાળના સિદ્ધપદનો આનંદ આપવાની
જેનામાં તાકાત છે એવું કોઈ હોય તો તે પોતાનો ચૈતન્યદેવ જ છે, બીજા કોઈ પાસેથી
આનંદ મળે તેમ નથી.–આમ જાણનાર ધર્મી જીવ પોતાના આત્મા સિવાય અન્ય કોઈ
પદાર્થના પરિગ્રહને કેમ ઈચ્છે? ન જ ઈચ્છે. તેને પોતાથી સર્વથા ભિન્ન જાણે છે ને
જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્માને જ પરિગ્રહે છે–સર્વ પ્રકારે શ્રદ્ધામાં–જ્ઞાનમાં–આચરણમાં તેનું જ
ગ્રહણ કરે છે, એ સિવાય પરભાવના અંશનેય ગ્રહતા નથી, તેને પોતાનું ‘સ્વ’ માનતા
નથી. મારું ‘સ્વ’ તો મારો જ્ઞાનસ્વરૂપ આત્મા જ છે.–આવો સ્વ–તત્ત્વનો અનુભવ
કરવા જેવો છે. એવા અનુભવથી જ આત્માનું પરમ ઉત્તમ અતીન્દ્રિય સુખ અનુભવમાં
આવે છે.
બીજાને કેમ સેવે? બીજાને કેમ ચિંતવે? પોતાના આત્માને જ ધ્યેય બનાવીને ચિંતવે છે,
અને દિવ્ય શક્તિવાળો દેવ સમજીને તેને જ સેવે છે. અરે, આવા આત્માના અનુભવનો
આ અવસર છે; આનંદની પ્રાપ્તિનો આ અવસર છે.