वगर ज ज्ञानी जीवे छे.–आवुं ज्ञानीनुं जीवन छे, आवी अंर्तदशा वडे ज ज्ञानी
ओळखाय छे.
ईच्छाने के बहारनां पीणांने भेळवतो नथी. हुं तो ज्ञानरस छुं; जडना रस मारामां
नथी, ने ते तरफना रागरूप ईच्छा, ते रागनो रस पण मारा चैतन्यरसमां नथी.–आम
चैतन्यरसपणे ज धर्मी पोताने अनुभवे छे. दूध–पाणी वगेरे जडना रसपणे धर्मी
पोताना आत्माने अनुभवतो नथी, तेमां पोतानुं सुख देखता नथी. निर्विकल्प
चैतन्यना शांतरसना वेदननुं जे सुख छे तेने ज ज्ञानी अनुभवे छे. ते अनुभव पासे
आखा जगतना रस तेने नीरस लागे छे.
–ना; शुं पाणीना रजकणो धर्मीनी ज्ञानपरिणतिमां प्रवेशी जाय छे? संयोगमां
पोतापणे करे छे. पाणी ते हुं छुं के पाणीनी ईच्छा ते हुं छुं–एम धर्मी कदी अनुभवता
नथी एटले तेने ते पोतामां ग्रहण करता नथी, माटे तेने तेनो परिग्रह नथी. अरे जीव!
आवुं भेदज्ञान करीने, जडथी भिन्न तारा चैतन्यरसनो स्वाद केवो छे तेने तो जाण.
एकवार समस्त परभावोथी जुदा पडीने तारा निजभावने अनुभवमां ले.–तेमां परम
आनंद छे. आवा अनुभवथी ज धर्मीपणुं थाय छे.