: १८ : : कारतक : २४९६
परिणमे छे–एम न जुओ; पण ते ज क्रियाना काळे, आहार–पाणीना ते पुद्गलोथी
जुदी, अने ते तरफना रागथी पण साव जुदी, एवी अंतरंग चैतन्यपरिणतिरूपे ज्ञानी
परिणमे छे, ते क्रियाना कर्तापणे धर्मीने देखो.–आ रीते धर्मी जीवने तेनी निर्मळ
ज्ञानपरिणतिमां देखवा ते ज तेनी साची ओळखाण छे. रागमां के जडनी क्रियामां
धर्मीने जोवा–ते साची द्रष्टि नथी, ते द्रष्टिमां ज्ञान अने रागनुं भेदज्ञान नथी. अहा,
रागथी जुदुं परिणमतुं धर्मीनुं ज्ञान, ते भेदज्ञानद्रष्टि वगर ओळखाय तेवुं नथी. ज्ञान–
वैराग्यसंपन्न धर्मी जीवनी अलौकिक दशा छे. समस्त परभावोथी उदासीन ज्ञाननुं
अचिंत्य सामर्थ्य छे के जे आत्माने रागथी पण अलिप्त ज राखे छे, ने समस्त
परभावोने पारका जाणीने छोडे छे. आ रीते पर्यायेपर्याये परभावोथी उदासीन वर्ततुं
अने परम ज्ञानमय निजभावने अवलंबतुं ते ज्ञान, अतीन्द्रिय आनंदनो अनुभव
करतुं करतुं केवळज्ञानने साधे छे.
–आवुं ज्ञान ते ज्ञानीनुं काम छे, तेना वडे ज्ञानी ओळखाय छे. ‘जय ज्ञान।’
आतमरसनो स्वाद लेनारा ए ज्ञानीने वंदन;
समकित पामी स्वरूप साध्युं एने हो अभिनंदन.
अंतर्मुखी जीवन एनुं वहे झरणां आनंदनां;
सिद्धपदनां ए साधक संतो चाखे सुख चेतनां.
आराधनानो उद्यम
* सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्र अने तपने निर्दोषपणे–
उज्जवळपणे धारण करवा तेनुं नाम उद्योतन छे.
* जे मार्गे–जे उपायथी सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्र–तपरूप
आराधनानी पोताने प्राप्ति थाय, अने तेनी अधिक अधिक
विशुद्धि थाय ते मार्गमां प्रवर्तवुं, तथा आराधना–धारक
धर्मात्माओनी संगति करवी, तेमां ज मन–वचन–कायानी प्रवृत्ति
करवी, तथा आराधनानां जे कारणो होय तेनुं ग्रहण अने जे
बाधक होय तेनो त्याग करवो,–आम जे रीते आराधना थाय
तेवो उद्यम करवो तेनुं नाम आराधनानुं उद्यमन छे.