जाणे छे; अज्ञानीने तेनी खबर नथी. अरे, आ भगवान आत्मामां शुं खामी छे के
बीजा पासे लेवा जवुं पडे? निजशक्तिथी परिपूर्ण भगवान आत्मा छे, तेने चिंतवतां–
अनुभवतां परम आनंद थाय छे. बीजा प्रश्नो छोडीने आवा आत्माना अनुभवनो ज
उद्यम कर; वारंवार तेमां उपयोगने वाळीने अनुभव कर. रागने अग्रेसर न कर,
चैतन्यभगवानने ज अग्रेसर कर. तेने अग्र करीने–मुख्य करीने तेने चिंतवतां
सम्यग्दर्शन अने सिद्धपद थाय छे. सादि–अनंतकाळना सिद्धपदनो आनंद आपवानी
जेनामां ताकात छे एवुं कोई होय तो ते पोतानो चैतन्यदेव ज छे, बीजा कोई पासेथी
आनंद मळे तेम नथी.–आम जाणनार धर्मी जीव पोताना आत्मा सिवाय अन्य कोई
पदार्थना परिग्रहने केम ईच्छे? न ज ईच्छे. तेने पोताथी सर्वथा भिन्न जाणे छे ने
ज्ञानस्वरूप आत्माने ज परिग्रहे छे–सर्व प्रकारे श्रद्धामां–ज्ञानमां–आचरणमां तेनुं ज
ग्रहण करे छे, ए सिवाय परभावना अंशनेय ग्रहता नथी, तेने पोतानुं ‘स्व’ मानता
नथी. मारुं ‘स्व’ तो मारो ज्ञानस्वरूप आत्मा ज छे.–आवो स्व–तत्त्वनो अनुभव
करवा जेवो छे. एवा अनुभवथी ज आत्मानुं परम उत्तम अतीन्द्रिय सुख अनुभवमां
आवे छे.
बीजाने केम सेवे? बीजाने केम चिंतवे? पोताना आत्माने ज ध्येय बनावीने चिंतवे छे,
अने दिव्य शक्तिवाळो देव समजीने तेने ज सेवे छे. अरे, आवा आत्माना अनुभवनो
आ अवसर छे; आनंदनी प्राप्तिनो आ अवसर छे.