: ३४ : : कारतक : २४९६
ज्ञानमय सुप्रभात
(अनुसंधान पृ. ४ थी चालु)
देहथी भिन्न जाणनार तत्त्व ते आत्मा छे; ते सदाय ज्ञानस्वभावपणे टंकोत्कीर्ण
टकनार छे. हवे ‘आ लउं–आ भोगवुं’ एवी जे ईच्छाओ तेनी साथे पण ज्ञाननी
एकता नथी. ते ईच्छा वगरना ज्ञानस्वभावना वेदनमां आव्यो ते जीव ज्ञानी छे, ते
आनंदने अनुभवे छे. आ सिवाय बीजा कोई वेदनमां आनंद नथी. माटे ज्ञानी ते
ईच्छाओने ईच्छतो नथी. पोताना ज्ञानने ईच्छाओथी भिन्न अनुभवे छे. आवो
अनुभव ते मोक्षनो मार्ग छे, ने भगवाने एवा अनुभवनो उपदेश कर्यो छे.
हे जीवो! तमारो आत्मा ज पोताना ज्ञान–आनंद स्वभावथी भरेलो छे, तेनो
आश्रय करतां, एटले तेनी सन्मुख थईने अनुभव करतां अपूर्व आनंद थाय छे. ते ज
मोक्षनो मार्ग छे. ईच्छाओ तो क्षणिक छे, आकुळताथी भरेली छे. तेना आश्रये कदी
शांति थाय नहीं. आत्माना आनंदनो अनुभव तेमां तो ईच्छानो अभाव छे, ईच्छा के
बाह्य वस्तु तेमां नथी. बे ईच्छाने कदी मेळ खातो नथी, बे समयनी ईच्छा भेगी थती
नथी, समये समये तेनो विनाश थई जाय छे, पण ज्ञान पर्यायने अंतरमां वाळे तो
टंकोत्कीर्ण ज्ञानस्वभाव साथे एकता करीने आनंदनो अनुभव थाय छे. माटे ज्ञानी सर्व
ईच्छाथी जुदो पडीने पोताना ज्ञानस्वभावने ज अनुभवे छे ने ज्ञानभावरूपे ज
परिणमे छे. ज्ञानथी जुदा कोईपण भावने ज्ञानी पोताना स्वभावपणे अनुभवता
नथी.–आवी अनुभवदशारूप ज्ञानदीवडा प्रगट करवा ते अपूर्व दीवाळी छे...ते महावीर
भगवाननो मार्ग छे, ते मुक्तिनो मंगल महोत्सव छे.
अनादि मिथ्याद्रष्टि एवा भद्रणादि राजपुत्रो ते ज
भवमां त्रसपणुं पाम्या अने जिनेन्द्रदेवना पादकमळनी
नीकटमां धर्मश्रवण करीने सम्यग्दर्शन तथा संयमने पाम्या;
अने घणा ज थोडा काळमां रत्नत्रयनी पूर्णता करीने सिद्ध
थया माटे आराधना ज सार छे.
आराधना–भगवती गा. १७