आत्मामां केवळज्ञाननुं सुप्रभात झळकी ऊठ्युं, अने सुधर्मस्वामीना आत्मामां
श्रुतकेवळीपणानुं सुप्रभात ऊग््युं. आवा झगझगता ज्ञान दीवडानुं सुप्रभात भक्तोए
आनंदथी ऊजव्युं. पावापुरीना स्मरणपूर्वक वीरप्रभुनी–हवे सिद्धप्रभुनी–परम
भक्तिपूर्वक पूजन थयुं.
पोताने टंकोत्कीर्ण ज्ञानस्वरूपे नित्य जाणे छे. विकल्पो, पुण्य–पाप, रागना के हर्षना
करवा–भोगववाना भावो–ते बधा क्षणिक छे, धर्मी ते–स्वरूपे पोताने अनुभवतो नथी.
आवा आत्मानो अनुभव ते धर्मनी कळा छे; ते ज्ञानमय सुप्रभात छे.
नित्य आत्मा, तेनी सन्मुख थईने ज्ञानी पोताना ज्ञानानंदरसने वेदे छे. आवा
टंकोत्कीर्ण ज्ञानस्वभावनो अनुभव करी करीने महावीर भगवान आजे सिद्धपद पाम्या,
ध्रुवपद पाम्या; सादि–अनंत तेओ आत्माना आनंदमां स्थिर रहेशे. अज्ञानी अध्रुव–
क्षणिक रागादि भावोरूपे ज पोताने अनुभवतो होवाथी चारगतिरूप अध्रुवपदमां भमे
छे. एककोर ध्रुवस्वभाव, बीजीकोर क्षणिक रागादि भावो, बंनेनी भिन्नता छे.
ध्रुवस्वभावने अनुभवतां पर्याय पण ध्रुव साथे अभेद थई; ध्रुव साथे अभेद थईने
प्रगटेली ते पर्याय सादि–अनंत एवी ने एवी थया करशे–ते अपेक्षाए तेने ध्रुव कही
दीधी. कुंदकुंदाचार्यदेवे गाथामां सिद्धगतिने ध्रुवगति कही छे; एवी ध्रुव सिद्धगतिने
महावीरभगवान आजे पावापुरीथी पाम्या; तेनो आ उत्सव छे.
अध्रुवभावरूपे ज पोताने अनुभवे छे.