क्रियाकांडवडे के बीजी कोई रीते ज्ञानपदनी प्राप्ति थती नथी. ज्ञाननी प्राप्ति एटले के
ज्ञानस्वभावनो अनुभव तो सजातीय एवो ज्ञानभाव वडे ज थाय, पण विजातीय
एवा रागादि अ–ज्ञानमयभाव वडे ज्ञानपदनो अनुभव थई शके नहि. ज्ञानवडे
ज्ञाननो अनुभव ते ज मोक्षनो उपाय छे.
छे, एमां तो अज्ञानीओ जडनी लक्ष्मीना लाभनी भावना भावे छे; अहीं तो
आचार्यदेव आत्मानो लाभ थाय ने आत्मामां अपूर्व नवुं वरस बेसे–एवी मंगळ वात
समजावे छे. भाई, रागथी पार एवो एकलो ज्ञायकस्वभावी तारो आत्मा छे, ते
स्वभावनुं एकनुं ज अवलंबन करतां तने तारा अपार चैतन्यनिधाननो लाभ थशे,
आत्मवैभवनो तने लाभ थशे. ए ज साचो लाभ छे.
धर्मीनुं लक्ष नथी; ते शुद्धताना दरेक भेदो सामान्यस्वभाव साथे एकता करीने तेने ज
अभिनंदे छे, एटले ते ज्ञानपर्यायो अभेद स्वभावनी एकताने भेदती नथी, पण तेमां
तन्मय थईने अभेदने अभिनंदे छे.
नथी. धर्मी जीव रागने नथी अभिनंदतो, तेने नथी भेटतो, पण पर्यायने एकत्व–
स्वभाव साथे अभेद करीने आनंद सहित ते एकत्वने ज अभिनंदे छे, तेने ज भेटे छे.
एमां महान आत्मलाभ थाय छे ने मोक्षपद पमाय छे. महावीर भगवान आवा
ज्ञानपदने अभिनंदीने मोक्ष पाम्या...ने एवुं ज्ञानपद जगतने बताव्युं. हे जीवो! तमने
मोक्षनी भावना होय तो तमारा आवा ज्ञानस्वभावरूप निजपदने ओळखीने तेनुं
अवलंबन ल्यो...तेने ज तन्मयपणे ध्यावो.
जे ज्ञानमय एक आत्मस्वभाव छे तेनुं ज अवलंबन लेवुं; तेना अवलंबनथी