: पोष : २४९६ : ३९ :
सती चंदना
(तेमना जीवनमांथी धर्मना अने धैर्यना उत्तम आदर्शनी प्रेरणा लेजो.)
भगवान महावीरनी माता त्रिशला देवी; ते वैशालीनगरीना चेटकराजानी पुत्री.
चेटकराजाने सात पुत्री, तेमां सौथी मोटी त्रिशला अने सौथी नानी चंदनबाळा. ए
चंदना सौथी नानी होवा छतां तेणे एवुं महान कार्य कर्युं के भगवान महावीरना
समवसरणमां ३६००० अर्जिकाओना तेओ शिरोमणि थया. जेम गौतमस्वामी
१४००० मुनिओमां मुख्य गणधर हता, तेम चंदनामाता ३६००० अर्जिकाओमां मुख्य
गणिनी हता.
प्रभु महावीरनी ए नानकडी मासी नानपणथी ज ऊंचा संस्कार धरावती हती.
तेनी मामी यशस्वती दीक्षा लईने आर्यिका थयेल, तेमनी पासे चंदनाए नानपणमां ज
सम्यग्दर्शन तेमज व्रतोनुं ग्रहण कर्युं हतुं. एकवार ते चंदना पोतानी सखीओ साथे
वनक्रीडा करती हती; त्यां तेना सुंदर रूप पर मोहित थईने मनोवेग नामनो विद्याधर
तेने उपाडी गयो. पण तेनी राणी मनोवेगाए तेने ठपको आपीने चंदनाने छोडावी.
विद्याधर तेने भूतवनमां मूकी आव्यो. ए घोरवनमां पडेली चंदनाए पंचपरमेष्ठी
भगवाननुं स्मरण करी करीने रात वीतावी.
सवारमां ते वननो एक भील त्यां आवी पहोंच्यो. चंदनबाळाए तेने धर्मोपदेश
दईने समजाव्यो तथा आभूषणो ईनाम आप्यां; तेथी ते प्रसन्न थयो, ने चंदनाने जंगलना
राजा सिंह नामना भील पासे लई गयो. ते दुष्ट भील राजा पण चंदना उपर मोहित थई
गयो. अने तेने त्रास देवा लाग्यो. परंतु चंदनासती तो शीलमां द्रढ रहीने धर्मनुं स्मरण करे
छे. द्रढ शीलवंती चंदनानुं तेज देखीने ते भीलनी माताने एम लाग्युं के आ तो कोई देवी छे;
जो ते कोपशे तो शाप देशे.–आवा डरथी तेणे भीलने रोक्यो ने चंदनाने छोडावी.
आ रीते अनेक संकटो वच्चे पण पोताना शीलधर्ममां द्रढ रहेती ए राजकुमारी गमे
तेवा प्रसंगे पण धर्मने भूलती नथी; क्यां राजपुत्री...ने क्यां आ भीलनुं घर? पछी ए
भीले चंदनासती तेना एक मित्रने भेट तरीके आपी दीधी; अने ते मित्रे घणा धननी
लालचथी कौशाम्बीनगरीना वृषभसेन शेठने आपी. वृषभसेन शेठ धर्मात्मा हता,
जैनधर्मना भक्त हता, वात्सल्यवंत हता. तेमणे चंदनाने कोई खानदान कूळनी शीलवती
धर्मात्मा समजीने पोताना घरे राखी, अने प्रेमपूर्वक पुत्रीनी जेम तेनुं पालन करवा लाग्या.
चंदना उपरनो तेमनो आ प्रेम शेठाणी सुभद्राथी जोई शकायो नहि, ते शंकित
थई गई, अने क्रोधपूर्वक चंदनाने सांकळथी बांधीने कष्ट देवा लागी. गमे तेवा