: ४: : पोष : २४९६
मलिन ज अनुभवे छे. अने केटलाक जीवो पोताना हाथे निर्मळी औषधि नांखीने, जळ
अने कादवने भिन्न करीने, स्वच्छ जळने अनुभवे छे. अहीं शुद्धनय छे ते निर्मळी
औषधि जेवो छे. आत्मा सहज एक निर्मळ ज्ञायक भावरूप छे, ते शुद्ध छे; तेनी
अवस्थामां कर्मना संबंधथी अशुद्धता छे एटले ज्ञायकभाव ढंकाय गयो छे–पर्यायमां
प्रगट नथी. त्यां अशुद्धताने ज जोनारा, व्यवहारमां ज विमोहित हृदयवाळा अज्ञानी
जीवो आत्माने अशुद्ध अनेकरूप ज अनुभवे छे, एकरूप ज्ञायकभावने तेओ ओळखता
नथी. पण विरला सम्यग्द्रष्टि ज्ञानीजीवो तो, निर्मळी औषधि जेवा शुद्ध नयवडे आत्मा
अने कर्मनी अत्यंत भिन्नता जाणीने, शुद्धआत्माने देखे छे, शुद्धनयना बोधरूप
भेदज्ञान वडे परभावोथी भिन्न एवा ज्ञायकभावने प्रगट अनुभवे छे. शुद्धनयवडे
तेओ ज साचा आत्माने देखता होवाथी सम्यग्द्रष्टि छे. जेओ आवा शुद्धआत्माने नथी
देखता, ने व्यवहारनो आश्रय करीने आत्माने अशुद्ध ज अनुभवे छे तेओ सम्यग्द्रष्टि नथी.
शुद्ध आत्माने ओळख्या वगर, अनुभव्या वगर बीजी कोई रीते सम्यग्दर्शन थाय नहीं.
अहो, आचार्यदेवे आ गाथामां सम्यग्दर्शननुं स्वरूप बतावीने जैनदर्शननुं
रहस्य खोल्युं छे. लाख वातनी एक वात छे के–हे जीवो! मोक्षमार्गने माटे तमे
शुद्धनयवडे शुद्धआत्माने जाणीने तेनो ज आश्रय करो.
जीवनुं जीवन
सिद्ध भगवान पण जीव छे; तेओ राग–द्वेष अने
शरीर वगर, सदाय ज्ञान–आनंदमय जीवन जीवे छे.
तेमनो महिमा वचनअगोचर छे.
सिद्धभगवंतो स्वयं पोताना ज्ञान–आनंदमय
जीवनने उपजावे छे, पण भावकर्म के द्रव्यकर्मने उपजावता
नथी.
संसारी जीवोने चारगतिरूपे ऊपजावामां राग–द्वेष
अज्ञानभाव ते कारण छे, तथा द्रव्यकर्म तेनुं निमित्तकारण
छे. पण सिद्धभगवंतो पोताना स्वभाव–परिणामथी ज
सहज ज्ञान–आनंदरूपे ऊपजे छे, तेमां बीजुं कोई कारण
नथी. केमके आत्मानो स्वभाव ज ज्ञान–आनंदमय छे; ते शरीरना संबंध वगर ज
चैतन्यप्राणथी जीवे छे. अने आवुं सिद्धपद ते आत्मानुं निजघर छे.
अज्ञानी पोताना आवा स्वभावने भूलीने राग–द्वेष–अज्ञानथी तथा शरीरनां
संयोगथी पोतानुं जीवत्व माने छे. साचा जीवत्वनी तेने खबर नथी, पोताना
निजघरनी तेने खबर नथी. ज्ञान–आनंदमय निजघरमां रहीने सिद्धभगवंतो
चैतन्यजीवन जीवे छे. ते ज साचुं जीवन छे.