भगवान ऋषभदेव पहेला तीर्थंकर थया, भरतजी पहेला चक्रवर्ती थया;
सगर चक्रवर्तीनी आ वात छे.
शोकथी मुर्छित थई गया; ने पछी शरीरने दुःखनुं ज घर समजीने जन्म–मरणथी छूटवा
माटे दीक्षा लईने मुनि थया; तेमना साळा महारूते पण तेमनी साथे दीक्षा लीधी; बीजा
हजारो राजा दीक्षा लईने मुनि थया. अने सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्ररूप शुद्ध मोक्षमार्गने
साधवा लाग्या.
एकबीजा साथे एवी प्रतिज्ञा करी के–आपणा बेमांथी जे पहेला पृथ्वी पर अवतरीने
मनुष्य थाय, तेने बीजो देव प्रतिबोध पमाडे, एटले के तेने संसारनुं स्वरूप समजावीने
दीक्षा लेवानी प्रेरणा करे. आ रीते धर्ममां मदद करवा माटे बंने मित्रोए एकबीजा साथे
प्रतिज्ञा करी. खरूं ज छे–जीवने संसारमां साचो मित्र ते ज छे के धर्ममां जे मदद करे.
अगाउना बे तीर्थंकरो तेमज प्रथम चक्रवर्ती अवतरी चुक्या हता, ते नगरीमां
ईक्ष्वाकुवंशी राजा समुद्रविजयना पुत्र तरीके ते अवतर्यो; तेनुं नाम सगरकुमार. ते
सगरकुमार बीजा चक्रवर्ती थया, अने छ खंड उपर राज करवा लाग्या, अत्यंत
पुण्यवान साईठ हजार पुत्रोथी ते शोभता हता; ते पुत्रो उपर तेने घणो स्नेह हतो.
तेनो मित्र मणिकेतु हजी स्वर्गमां ज हतो.