कारण,–पण ते कांई चैतन्यनी जात नथी, चैतन्यनुं स्वरूप ते नथी. चैतन्यस्वरूप तो
पाप के पुण्य बंने प्रकारना विषयोथी पार छे. आवा तत्त्वने जीवे कदी अनुभवमां नथी
लीधुं, तेथी ते अपूर्व छे. भाई! कदी नहीं सेवेला एवा आ चैतन्यना एकत्वस्वरूपनुं तुं
सेवन कर. एना सेवन वडे तारुं भ्रमण मटीने तुं भगवान थईश.
आनंदना तरंगथी उल्लसी रह्युं छे, ए चैतन्यरत्ननां तेज ज्ञानी ज पारखी शके छे; जेने
बहारनी चीजनो प्रेम छे ने रागनो प्रेम छे ते मंदबुद्धि जीव रागथी पार चैतन्यरत्ननां
तेजने ओळखी शकतो नथी.
पडीने अंदरमां नजर करे त्यां तो आनंदनो छलोछल दरियो ऊछळी रह्यो छे, ने अनंता
चैतन्य–निधान नजर सामे देखाय छे. पोताना आवा निधाननी वात ज्ञानीए
संभळावी त्यारे पण जीवे तेनी दरकार न करी एटले पोताना स्वभावनी वात प्रेमथी
तेणे लक्षमां न लीधी एटले तेनुं श्रवण पण न कर्युं. माटे कदी नहीं सांभळेली एवी
पोताना स्वभावनी वातनुं अपूर्व रुचिथी श्रवण करवुं.
ओळखे. कांई शरीर ते ज्ञानी नथी, राग ते ज्ञानी नथी, ज्ञानी तो अंदरमां रागथी पार
ज्ञानना अनुभवरूपे परिणमेलो आत्मा छे. एवा आत्माने लक्षगत करीने ज्ञानीनो
संग करे त्यारे तेणे ज्ञानीनी उपासना करी कहेवाय; तेमां आत्माना स्वभावनो अपूर्व
उत्साह छे. रागनो उत्साह छोडीने आत्मानो उत्साह प्रगट करे त्यारे साचुं श्रवण अने
ज्ञानीनो संग कर्यो कहेवाय.