કરી શકતું નથી, ને એમ ન કરવા ખૂબ જ કરગરે છે. પણ પિતાનું પત્થરહૃદય
પીગળતું નથી. એવામાં અમરકુમારનો મોટો ભાઈ પણ આવીને ટાપશી પૂરે છે કે હે
માતા! તું નકામો સોચ ન કર. અમે આઠ–આઠ ભાઈઓ છીએ, તેમાંથી એક દેતાં
તારું શું જવાનું છે, એક પુત્ર આપતાં પણ તારે સાત પુત્રો રહેશે ને જીંદગીભર
બધાનું દારિદ્ર પણ ટળશે. આમ પિતાપુત્ર ક્રૂરચિત્તે અમરકુમારને બલિદાન માટે
આપી દેવાનું નક્કી કરે છે. તેની માતાઅત્યંત આઘાતથી બેહોશ બની જાય છે.
વૈરાગ્યભાવથી માતાને આશ્વાસન આપે છે કે હે માતા! તું શોક છોડ! પંચપરમેષ્ઠી
મારા હૃદયમાં બિરાજે છે પછી ભય કેવો? હે માતા! રક્ષક એવો રાજા પોતે જ્યારે
ભક્ષક થવા તૈયાર થયો છે, અને જન્મદાતા એવો પિતા પોતે જ્યારે સોનાના ટુકડા
ખાતર મને વેંચવા તૈયાર થયો છે, ત્યારે તું શોચ કેમ કરે છે? આ સંસાર એવો જ
છે, તેમાં જીવને પંચપરમેષ્ઠી સિવાય બીજું કોઈ શરણ નથી. મારા દેહના બલિદાનથી
બધા સુધી થતા હોય તો ભલે થાય. હું રાજા પાસે જાઉં છું, પંચપરમેષ્ઠીનો મંત્ર મારી
પાસે છે, ને હે માતા! તું પણ એ જ મંત્રને હૃદયમાં રાખજે.–આમ કહીને બાળક
નિઃશંકપણે જાય છે.
નિર્દોષ બાળકને દેખીને તેમનું હૃદય પીગળી જાય છે, આંખો ભીની થાય છે, ને હાથ
ધ્રૂજે છે. ત્યારે બાળક તેને કહે છે કે ભાઈઓ! મારા પિતાએ પૈસા ખાતર મને
વેંચ્યો, એણે દયા ન કરી, રાજા કે જે પ્રજાનો રક્ષક કહેવાય છે તેણે પણ મારો વધ
કરવાની જ્યારે આજ્ઞા કરી, તો હવે તમે શું વિચાર કરો છો? તમે તમારી ફરજ
બજાવો! પણ જરાવાર ઊભા રહો...મારા ગુરુએ આપેલો ઈષ્ટમંત્ર (પંચનમસ્કાર
મંત્ર) હું યાદ કરી લઉં...પછી તમે...
વાતાવરણ છવાઈ રહ્યું છે,–માત્ર નમસ્કારમંત્રના મધુર નાદ સંભળાય છે–