विकल्प ते आत्माना स्वरूपमां नथी. ते विकल्पना स्वामीपणे धर्मीजीव परिणमतो नथी.
आजे कुंदकुंदप्रभुना चरणनी अहीं जिनमंदिरमां स्थापना करी, ते तो भक्तिनो एक
भाव छे; कुंदकुंद प्रभुए समयसारमां रागथी पार जे शुद्ध चैतन्यतत्त्व बताव्युं अने पोते
अनुभव्युं तेवुं ओळखीने पोतामां सम्यक् श्रद्धा–ज्ञान प्रगट करवा ते कुंदकुंदप्रभुना
चरणनी परमार्थ स्थापना छे. कुंदकुंदप्रभुना आत्माए जे कर्युं तेवो भाव पोतामां प्रगट
करवो ते ज साची स्थापना छे. कुंदकुंदप्रभु तो वीतरागभावरूप परिणमेला आत्मा हता,
तेमनी खरी स्थापना (खरी ओळखाण) वीतरागभावमां ज थाय छे; रागथी जुदुं जे
वीतरागी–ज्ञान, तेना वडे ज आत्माना स्वभावनी अने पंच परमेष्ठीनी ओळखाण
थाय छे; ने साची ओळखाणपूर्वकनी स्थापना ते ज साची स्थापना छे. ओळखाण
वगर स्थापना कोनी?
स्थाप्या नथी, एणे तो रागने पोतानी रुचिमां स्थाप्यो छे. भाई, रागने अमे आत्मा
कहेता नथी. साचो आत्मा तारे अनुभवमां लेवो होय तो रागनी प्रीति छोड, रागनुं
स्वामीत्व छोड, अने स्वसंवेदन वडे आत्माने प्रत्यक्षरूप करीने तेमां ज स्वामीत्व कर
जगतथी भिन्न हुं पारमार्थिक चैतन्यवस्तु छुं–एम धर्मी पोताने अनुभवे छे.
अनुभव थाय नहीं. साचुं ज्ञान अने साचो निर्णय थतां ज आखो अभिप्राय पलटी
जाय छे, आखी लाईन बदली जाय छे, अंदरनुं जीवन बदली जाय छे, पहेलां
अज्ञानीपणे शरीरथी ने रागथी पोतानुं जीवन मानतो हतो; ज्यां भान थयुं के हुं तो
चैतन्यमय छुं, मारुं जीवन रागथी के शरीरथी नहीं पण चैतन्यवडे ज मारुं अनादि
अनंत जीवन छे.–आवुं भान थतां चैतन्यभावरूपे ज पोताने देखे छे–अनुभवे छे;
रागादि भावोरूपे पोताने अनुभवतो नथी.–आवी दशा थाय त्यारे ते जीव धर्मी थयो
कहेवाय.