स्वभावना ज आश्रये छे. आवा स्वभावनो आश्रय करनारा समकिती ज जगतमां
सुखीया छे. बाकी आत्मभान वगरना देवो पण दुःखिया छे, ने राजा पण दुःखिया छे.
भाई, आवा अवसरमां तारा आत्मानी ओळखाण नहीं कर तो जींदगी पूरी थतां क््यां
जईने उतारा करीश? आत्माना ज्ञानस्वभाव सिवाय बीजे क््यांय शांति के विसामानुं
स्थान नथी.
तेनो स्वामी हुं नथी, तेमां तन्मय हुं नथी.–आवी अनुभवकळा वडे अल्पकाळमां जन्म–
मरण मटी जाय छे.
साचो निर्णय तो पहेलां करो. साचो निर्णय करे तो रागमां धर्मनी बुद्धि न रहे. अरे
भाई! एकवार आवा आत्मानी ओळखाण तो कर. जड देहनो स्पर्श अरूपी आत्माने
नथी, रागनो पण स्पर्श चैतन्यस्वरूपमां नथी. चैतन्यभाव रागरूप नथी, ने राग
चैतन्यभावरूप नथी, बंने अत्यंत भिन्न छे. आवुं भेदज्ञान करतां ज्ञानप्रकाश प्रगट्यो
अने मोहनो नाश थयो, हवे फरीने मोह थाय नहीं ने परवस्तुनो अंश पण पोतारूपे
भासे नहीं. आवो भेदज्ञानप्रकाश प्रगट करवो ते मोक्षनो उपाय छे.
भक्ति थती; मंदिर भरचक भराई जतुं हतुं. पहेले दिवसे त्यांना उत्साही युवकोए
भक्ति करी हती; ने बीजे दिवसे पू. बेनश्री–बेने भक्ति करी हती. धर्मचर्चा पण बंने
दिवसे सारी चाली हती. बंने दिवसे प्रवचन अने चर्चाना समये ज आवीने एक
बळदियाए थोडीक गडबड करी हती. रतलामनी जनताए घणा प्रेमथी प्रवचनादिनो
लाभ लीधो हतो; सुंदर अध्यात्म–प्रवचनोथी प्रभावित थईने केटलाक श्वेतांबर
भाईओए तो पोताना चोकमां पण आवुं प्रवचन करवा विनंती करी हती; पण त्यारे
बे दिवसनो कार्यक्रम पूरो थई गयो हतो. त्रीजे दिवसे सवारमां रतलामना भाईओए
आभार–विधि कर्या बाद गुरुदेवे रतलामथी दाहोद प्रस्थान कर्युं.