मुमुक्षुमंडळे भावभीनुं स्वागत कर्युं. अहीं दि. जैनोना सो जेटला घर अने कुल चार
जिनालयो छे. बपोरे समयसार नाटक गा. १७–१८ उपर प्रवचन गुजराती भाषामां
थया, आजे लगभग एक मास पछी गुजराती भाषानुं वातावरण प्राप्त थयुं. आजे
रतलामथी दाहोद पहोंचतां संघनी चारे मोटरोने थोडोघणो विलंब थयो हतो.
हजार श्रोताजनोनी सभा उत्सुकताथी आत्मस्वरूपनुं श्रवण करती हती.)
कहे छे. जेम संसारमां राजाने ओळखीने तेनी सेवा करवाथी धन–जमीन वगेरे मळे छे;
तेम अनंतगुणना निधानथी भरेलो आ जीवराजा, तेने ओळखीने, श्रद्धा करीने,
एकाग्रतारूप अनुचरण करवाथी मोक्षनी सिद्धि थाय छे. माटे मोक्षार्थी जीवे आवा
आत्माने ओळखीने तेनी सेवा करवी.
प्रेम करीने तेने भेटवानो एटले के अनुभव करवानो उल्लास आववो जोईए. ‘अहो,
आवो ज्ञानस्वरूप मारो आत्मा! तेने में आजे देख्यो. मारा भगवान आत्माना आजे
मने भेटा थाय!’ एम चैतन्यनो प्रेम प्रगटावीने अने रागनो प्रेम छोडीने मोक्षार्थी
जीव पोताना आत्माने अनुभवमां ल्ये छे.
सुखनी भीख मांगवी पडे! राग होय तो मने सुख मळे, लक्ष्मी–स्त्री वगेरे होय तो मने
सुख मळे–एम पोताना सुख माटे जे परवस्तुनी भीख मागे छे ते जीव मांगण छे.
शुभरागथी ने तेना फळरूप पुण्यथी मने सुख के मोक्ष मळे एम माननार पण