समजाव्युं ते पद नमुं श्री सद्गुरु भगवंत.
आ ज सुखनो उपाय छे, बीजो कोई उपाय नथी.
आचार्य भगवान तेनी प्रशंसा करे छे. अरे जीवो! रागथी भिन्न एवा चैतन्यनुं
भेदज्ञान करीने तमे आनंदित थाओ.
रागथी जुदी छे.
ब्रह्मचर्य–प्रतिज्ञा लीधी हती.)
केवळज्ञान–प्रकाश खीले, जेमांथी अनंत आनंद खीले, एवा चैतन्यगुणरूपी रत्नोनां
निधान आत्मामां भर्या छे. आवा आत्माना आधारे राग थाय नहीं. रागनो आधार
ज्ञान नथी, ने ज्ञानने रागनुं आलंबन नथी. अहो, आवी आत्मवस्तु, तेने विचारमां
ल्यो तो ते उपयोगस्वरूप ज छे. राग करतां करतां आवो आत्मा पमाई जाय एम
नथी, केमके रागमां उपयोग छे ज नहीं. रागवडे आत्मानी प्राप्ति करवा मांगे तेणे
रागथी जुदा आत्माने जाण्यो नथी. भाई, ज्ञान अने रागनी वच्चे भेदज्ञानरूपी करवत
मुकीने अत्यंत जुदा कर. जुदाने एक मानीश तो तारुं ज्ञान मिथ्या थशे. जुदां छे तेने
जुदां जाण तो रागनो अंश पण तने तारा कार्यरूपे भासशे नहीं. उपयोग पर्यायमां ज
धर्मी पोताना आत्माने तन्मय देखे छे; राग साथे जराय पोतानुं तन्मयपणुं नथी एम
ते अनुभवे छे.