समवसरण अने मानस्तंभना दर्शन बाद मंडपमां मंगल–प्रवचन करतां गुरुदेवे
अरिहंत परमात्माना ध्यानने याद करीने कह्युं के–पर्यायमां अरिहंतपणुं अत्यारे प्रगट
न होवा छतां अरिहंत जेवा स्वरूपे पोताना आत्माने ध्यावतां आनंद थाय छे; केमके
स्वभावथी पोतामां अरिहंत जेवुं ज सामर्थ्य परिपूर्ण छे, ने अरिहंतदेवना उपदेश वडे
ते लक्षमां लीधुं छे. अहो, प्रभो! आपनुं स्वरूप ध्यावतां, आपना जेवो सर्वज्ञ–
वीतरागभाव मारो स्वभाव छे, ने रागादि मारो स्वभाव नथी,–एवो मारो शुद्ध
स्वभाव मने मारामां भास्यो, तेथी ते स्वभावनो महिमा अने लगनी लगाडीने तेने हुं
ध्यावुं छुं; ते ध्यानमां साचो आनंद थाय छे. आवा स्वरूपनी लगनी लागी ते हवे कदी
कोईना कहेवाथी के लोकलाजथी छूटवानी नथी. निजस्वरूपनी आवी अप्रतिहत लगनी
लागी ते अपूर्व मंगळ छे.
राजकोट तथा सोनगढमां आ गाथानां सुंदर प्रवचनो थई गया छे, ‘ज्ञानचक्षु’ पुस्तक
रूपे सर्वे ग्राहकोने गत साल भेट मळी गया छे. ते पुस्तक दरेक जिज्ञासुए वांचवा जेवुं
छे, तेमां बधा पडखांनुं सुंदर स्पष्टीकरण छे. आ वखतना प्रवचनोमांथी पण केटलुंक
दोहन आत्मधर्ममां पानांनी सगवडता मुजब आपीशुं. बपोरना प्रवचनमां प्र. गा.
१७२ वंचाणी हती.