Atmadharma magazine - Ank 318
(Year 27 - Vir Nirvana Samvat 2496, A.D. 1970)
(Devanagari transliteration).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 9 of 48

background image
: चैत्र : २४९६ आत्मधर्म : ७ :
निजपद एकता, भेदभाव नहीं कांई’ एम सर्वज्ञ जेवा पोताना आत्माने जाणीने तेमां
एकाग्रतारूप उपासना ते ईश्वरनी परमार्थ उपासना छे, ने ते ज स्वयं ईश्वर थवानो
(एटले के मोक्षनो) उपाय छे.
हे जीव! देव–गुरुनी साची सेवा–उपासना करवी होय तो तेमना जेवा पोताना
आत्माने ओळखीने तुं पण तेमना जेवो था. वीतराग थईने वीतरागदेवनी साची
उपासना थाय छे. एकला रागमां रहीने वीतरागदेवनी खरी उपासना थती नथी. राग
अने ज्ञाननी भिन्नतानुं ज्ञान करवुं ते वीतरागमार्गनी पहेली उपासना छे.
जगतमां जीव तेमज अजीव अनंता छे; प्रत्येक जीव ने प्रत्येक अजीव स्वतंत्र
तत्त्व छे, तेनुं कार्य स्वतंत्रपणे ते पोते करे छे. तेने बदले बीजो एम कहे के हुं तेनां कार्य
करुं,–तो ते अनंता पदार्थोना स्वतंत्र अस्तित्वने मानवो नथी, एटले तेनी मान्यतामां
अनंत विपरीतता छे.
हवे जीवादि छ द्रव्योने तो माने पण आत्मानो शुद्ध स्वभाव रागथी पार अखंड
ज्ञानस्वभाव छे तेने न अनुभवे तो सम्यग्दर्शन थाय नहीं.
पुण्य अने पाप बंने भावोमां आकुळता छे; बंने भावो परसन्मुख छे, बंने
चैतन्यनी जुदी जात छे; तेनाथी भिन्न चैतन्यवस्तु छे तेमां अनाकुळ सुख छे. ज्यारे
आवुं भेदज्ञान करे त्यारे ज अज्ञानमय आस्रवथी छूटीने जीवने ज्ञानमय संवरदशा
थाय एटले के धर्म थाय. शुभभाव हो भले पण ते कांई धर्मरूप नथी, ते ज्ञानरूप नथी.
आम रागथी भिन्न ज्ञानचेतना जीवे कदी अनुभवी नथी. पापना रागमां तो आकुळता
छे, ने पुण्यनो जे शुभराग ते पण आकुळतानी ज जात छे, ते कांई ज्ञाननी जात नथी.
ज्ञाननी जात तो आकुळता वगरनी सहज आनंदस्वरूप छे. जेमां आनंदनुं वेदन नहीं
ते ज्ञान नहीं.
श्री पंचपरमेष्ठी भगवान प्रत्ये अनादर, हिंसकवृत्ति, मांसभक्षण वगेरे तीव्र
पापभावो तो महा दुःखरूप छे, तेनाथी पापकर्मनो आस्रव थाय छे अने ते कर्म तरफनुं
वलण भविष्यमां पण आकुळता ज उत्पन्न करशे एटले के भविष्यमां पण ते दुःखनुं ज
कारण थशे, आत्माना सुखनुं कारण ते नहीं थाय. ए ज रीते, पंचपरमेष्ठी भगवंतो
प्रत्ये आदरभाव, दयानी वृत्ति वगेरे शुभभावोमां पण वर्तमान आकुळता छे तथा
तेनाथी जे पुण्यकर्मनो आस्रव थाय छे ते कर्म तरफनुं वलण