आकोलाथी वच्चे मूर्तिजापुर थईने माह वद ७ ना रोज कारंजा आव्या.
वखते पहेलां बहेनो ने पछी भाईओ चाले एवी पद्धत्ति हती. कारंजा त्रीसेक
हजारनी वस्तीमां जैनसमाजना १प० जेटला घर, छतां स्वागतमां ने प्रवचनमां
बे–अढी हजार माणसो थता हता. मुख्य वस्ती दिगंबर जैनोनी छे. गाममां त्रण
सुंदर जिनमंदिरो छे, तथा गामथी बे माईल दूर महावीर ब्रह्मचर्याश्रममां एक
सुंदर जिनालय–मानस्तंभ सहित छे. एक मंदिरमां अनेकविध रत्नोनां तथा सुवर्ण
वगेरेनां सुंदर प्रतिमाओ बिराजे छे; तेमनां दर्शन करतां आनंद थतो हतो.
गुरुदेवे कह्युं–आत्मा सत् चैतन्य आनंदमय शाश्वत वस्तु छे. आवा
आत्मस्वभावनी सन्मुख थईने शरीरादिथी तथा रागादि विभावोथी विमुख थवुं ते
मांगळिक छे. अनादिकाळमां न मळेली एवी अपूर्व आत्मशांति जेनाथी मले ते
मंगळ छे. अंतरमां आत्मा पवित्रस्वभावी भगवान छे, तेनी पासे जतां जे
सुखनी प्राप्ति थाय ते मंगळ छे. लोकोमां पुत्रजन्म, विवाह, लक्ष्मीनी प्राप्ति वगेरेने
मंगळ कहेवाय छे, पण ए कांई वास्तविक मंगळ नथी. वास्तविक मंगळ तो
भगवान आत्माना स्वभावमां वास करीने अविनाशी सुखनी प्राप्ति थाय, ने
ममकाररूप पाप गळे, ते साचुं मंगळ छे; तेमां अंतरना आनंदसमुद्रमांथी शांतिनो
स्रोत वहे छे. आवुं मंगळ जीवे कदी नथी कर्युं, आत्मज्ञान वगर अनंतवार त्यागी
थईने मुनिव्रत पाळ्यां, पण ते शुभथी धर्म मानीने आकुळतानुं ज वेदन कर्युं,
आकुळता वगरनो ज्ञानानंदस्वरूप आत्मा छे तेनुं वेदन कदी न कर्युं; तेनी
ओळखाण पण न करी. आत्मा पोते आनंदस्वरूप छे, तेना ज्ञानथी आनंदनी प्राप्ति
थाय छे, ते ज मंगळ छे. आठ वर्षनो बाळक पण आत्माना भान वडे आवुं मंगळ
प्रगट करीने केवळज्ञान पामे छे.