જેઠ : ૨૪૯૬ આત્મધર્મ : ૧૩ :
મિથ્યાદ્રષ્ટિ જીવોનું ચિત્ત આપને ભજી શકશે નહીં. સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જ આપને ખરેખર
ભજે છે.
૧૬. સવારે સમયસાર ગા. ૩૧ માં ભગવાનની નિશ્ચયસ્તુતિની વાત છે, તે
નિશ્ચયસ્તુતિ તો રાગ વગરની છે, આત્માના અનુભવરૂપ છે; અને આ પદ્મનંદી
પચ્ચીસીમાં ઓળખાણપૂર્વકની વ્યવહારસ્તુતિનું વર્ણન છે; તે વ્યવહારસ્તુતિ
શુભરાગરૂપ છે, તેમાં પરનો આશ્રય છે. ધર્મીજીવને સર્વજ્ઞ ભગવાન પ્રત્યે
આદર–ભક્તિનો ભાવ આવે છે.
૧૭. સર્વજ્ઞ ભગવાન કેવા હોય? ને આ આત્માનું સ્વરૂપ કેવું છે? તેની ઓળખાણ
કરવી જોઈએ. નાનપણથી જ આત્મામાં તેના સંસ્કાર નાંખવા જોઈએ. ૧૬
વર્ષની વયમાં શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર લખે છે કે–
હું કોણ છું? ક્યાંથી થયો? શું સ્વરૂપ છે મારૂં ખરૂં?
કોના સંબંધે વળગણા છે? રાખું કે એ પરિહરું?
એના વિચાર વિવેકપૂર્વક શાંતભાવે જો કર્યા,
તો સર્વ આત્મિક જ્ઞાનનાં સિદ્ધાંત–તત્ત્વો અનુભવ્યાં.
ભાઈ, આવો મનુષ્ય અવતાર પામીને આત્મતત્ત્વનો વિચાર તો કર.
૧૮. શ્રીમદ્ રાજચંદ્રજી આ પદ્મનંદીશાસ્ત્રને ‘વનશાસ્ત્ર’ કહેતા હતા. વનમાં વસનારા
વીતરાગી મુનિરાજે આ શાસ્ત્ર રચ્યું છે. મુનિરાજ અંદર આનંદના ધામમાં
વારંવાર જઈને નિર્વિકલ્પ આનંદનો સ્વાદ લેતા હતા.–એવા દિગંબર મુનિરાજ,–
જાણે કે અત્યારે જ ઋષભદેવ ભગવાન અરિહંતપદે સમવસરણમાં બિરાજમાન
હોય ને તેમની સમીપમાં પોતે તેમની સ્તુતિ કરતા હોય! એવા ઉત્તમ ભાવથી
ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે.
‘जय ऋषभ नाभिनन्दन.......
૧૯. વીતરાગ ભગવાનની સ્તુતિ કોણ કરે?
જેણે રાગથી ભિન્નતાનું ભાન કર્યું હોય તે જ વીતરાગની સ્તુતિ સાચી કરે. જેણે
રાગથી ભિન્નતાનો અનુભવ ન હોય તે વીતરાગની સ્તુતિ કરી શકે નહીં, કેમ કે
વીતરાગતાને તે ઓળખતો જ નથી. આ તો સાચી ઓળખાણ પૂર્વકની ભક્તિ છે.