: जेठ : २४९६ आत्मधर्म : २१ :
समुद्रमांथी पार उतारी मोक्षरूपी तारा आत्माना नगरमां लई जई रह्या छे. तारा
‘आत्मा’ मां केटलो अगाध वैभव भर्यो छे–ए तुं जाणतो नथी.
हे मोक्षार्थी! तारो आत्मा पोतानो उद्धार करी स्वयं परमात्मा थई शके तेटली
शक्तिवाळो छे. पण तुं सम्यग्दर्शननो राह बरोबर समज्यो नथी–जेनुं कारण तारूं
मोह–रागनुं बंधन छे. अरे अज्ञानी! ए तुं केम भूले छे के–आ शरीर पण भस्म थई
जवानुं छे! मफतनो आत्माने भूलीने एनी केम चिंता करे छे? तुं परमां सुख मानीने
असंतोषनी आगमां बळी रह्यो छे. आ अमूल्य मनुष्य–अवतारमां खरो लाभ लेवो
होय तो देहथी भिन्न तारा आत्माने ओळख अने जैनधर्मरूपी आम्रवृक्षना सम्यग्दर्शन–
ज्ञान–चारित्र–मोक्ष एवा उत्तम फळनो स्वाद ले. (आ निबंधने ६प मार्क मळ्या छे.)
आ निबंध छपातो हतो त्यां, छेल्ला आत्मधर्मना वांचनथी जागेली उर्मिओ
व्यक्त करतो एक निबंध मुकेशभाईना हाथनो लखेलो अचानक तेमना कुटुंबीजनोने
हाथमां आव्यो; तेमांथी केटलाक उर्मिभर्यां वाक्यो अहीं आपीए छीए–
हे जीव! तुं सुख मेळववा आमथी तेम दोडे छे, जेम पाणीनी माछली जमीन पर
तरफडे तेम; पण आ कहानगुरुनां शब्दो तारा अंतरमां उतार तो तने जरूर खरूं सुख
प्राप्त थशे. तारा आत्माने ओळखीश तो तुं अगाध आनंद सागरमां डुबकी मारवा
लागीश.
(साथे साथे बाळकोने पण प्रेमथी याद करीने लखे छे के–) ओ नानकडां
बालवीरो! जिनवरनां संतानो! बालदोस्तो! तमारे गुरुदेवना पगले पगले आगळ
वधीने आत्मधर्मनी फूलवाडीनां महेकता फूल बनवानुं छे. अत्यारे आपणा अहोभाग्य
छे के बचपणथी ज आपणने आपणा भाई आत्मधर्म द्वारा खरो मार्ग बतावी रह्या
छे, ने आपणे धर्म तरफ वळ्या छीए. बालविभागनी चार अगत्यनी वातनी प्रतिज्ञा
लई आपणे शक्य होय तेटलुं करी छूटीए...पू. गुरुदेव पण वात्सल्यथी आपणने बधां
बालमित्रोने–प्रोत्साहन आपे छे. (–मुकेश वी. जैन)
वैराग्य समाचार–
गढाळीवाळा शांतिलाल माणेकचंद सरवैया (उ. व. पप) ता. ३१–प–७० ना
रोज भावनगर मुकामे स्वर्गवास पाम्या छे. तेओ अवार नवार सोनगढ आवता हता;
भावनगर पंचकल्याणक वखते पण उल्लासथी भाग लीधो हतो. तेमने अंतसमये
गुरुदेवना दर्शननी भावना थतां ता. ३१–प–७० ना रोज बपोरे गुरुदेव भावनगर
दर्शन देवा पधार्या हता; गुरुदेवना दर्शनथी तेमणे प्रसन्नता व्यक्त करी हती; अने ते ज
दिवसे सांजे तेओ स्वर्गवास पामी गया हता. तेओ देव–गुरुना शरणे आत्महित पामो.