: ८ : आत्मधर्म : अषाड : २४९६
अध्यात्मनी वर्षा
* जड अने चेतन पदार्थो कदी एकमेक नथी, सदाकाळ जुदा ज छे.
* आत्मा जगतमां अनंत छे, अने प्रत्येक आत्मा पोतपोतानी परमात्मशक्तिथी
भरेलो छे. तेनुं भान अने अनुभव करतां आत्मा पोते ज परमात्मा थाय छे.
* आत्मानुं ज्ञान अने अनुभव करवो ते धार्मिक क्रिया छे, ते क्रिया राग वगरनी
छे, अने तेनाथी मोक्ष पमाय छे.
* आत्मा चेतनस्वरूप स्वतंत्र वस्तु छे, शरीर ते जड छे, आत्मा तेनाथी जुदो छे,
आत्मानी क्रिया पण तेनाथी जुदी छे.
* बहारना लक्षे आत्मा जे अशुभ के शुभ वृत्तिओ करे ते दुःखरूप छे, तेनाथी कर्मो
बंधाय छे. ते कर्मो जड छे. आत्मा तेनाथी पण जुदो छे.
* आत्मा पोते परम आनंदस्वरूप होवा छतां, पोताना अज्ञानभावने लीधे ते
दुःखी छे. दुःख तेनी पोतानी हालतमां छे. साचा आत्मज्ञान वडे ते दुःखदशा
टळीने सुखदशा प्रगटी शके छे. एवी सुखदशा ते ज धर्म छे.
* वचन द्वारा आत्माने ओळखी शकातो नथी, राग द्वारा आत्माने ओळखी
शकातो नथी, ईन्द्रियोथी पार एवा ज्ञानवडे स्वानुभवथी आत्मा ओळखाय छे.
* आत्मानो जेणे प्रत्यक्ष अनुभव कर्यो होय तेवा ज्ञानी ज पोताना आत्माना
वैभवथी आत्मानुं शुद्धस्वरूप देखाडी शके छे. बीजा कोई जीवो त्यागनुं
अभिमान भले करे पण तेओ शुद्धआत्माने जाणता नथी.
* जेम मानसरोवरमां रहेनारा हंसला, साचा मोतीनो चारो चरनारा छे ते
कांकराने तो न चरे, ने जारनां दाणा पण न चरे, तेम चैतन्यना सरोवरमां
वसनारो आ जीव–हंसलो, ते आनंदरूपी मोतीनां चारा चरनारो छे. विषय–
कषायना अशुभ–पापभावरूप कांकराने तो ते न चरे, ने शुभ विकल्पोना
चाराने पण ते चरनारो नथी, ए तो पोताना भेदज्ञानना बळे आनंदरूपी
साचा मोतीना चारा चरनारो छे.
* आत्मानुं वास्तविक स्वरूप–जे शरीरथी जुदुं ने रागथीये जुदुं छे तेनी साची
वात जीवोए प्रेमपूर्वक कदी सांभळी नथी, एकवार ज्ञानी पासेथी ते स्वरूप
सांभळे ने लक्षगत करे तो अपूर्व सुख प्रगट थया वगर रहे नहीं,
(जामनगर–प्रवचनमांथी)