मुक्ति न थाय. रागना सेवनथी लाभ मानवो ए तो मोटो अपराध छे.
भले कहेवाय, पण खरेखर रागथी जुदापणे आत्माने शुद्ध अनुभवे त्यारे ज
शुभरागमां अपराध घट्यो कहेवाय छे, बाकी जे रागरूप अपराधने ज
पोतानुं स्वरूप मानी रह्यो छे तेने अपराध घट्यो केम कहेवाय?
निरपराधस्वरूपना लक्षे जेटलो राग घट्यो तेटलो अपराध घटयो.
छे, तेनाथी मुक्ति पमाय छे. आ रीते रागरहित एवा शुद्धात्माना ज सेवनथी
मुक्ति थाय छे.
आत्मा ज हुं छुं.’–आम निश्चय करीने पोताने शुद्ध अनुभवतो होवाथी तेने
शुद्धआत्मानी सिद्धि छे, एटले ते शुद्ध आत्मानी प्राप्तिरूप आराधना सहित
सदाय वर्ते छे.
होवाथी शुद्ध आत्मानी सिद्धिनो अभाव छे. अशुद्धताने ज अनुभवतो
होवाथी ते अनाराधक छे, अपराधी छे, अने बंधाय छे.
छे, ने भेदज्ञान वडे ज्ञानीने ते स्वकार्यनी सिद्धि छे. आवी सिद्धि ते ज
आराधना छे, ते ज निर्दोषपणुं छे, ते ज मोक्षनी साधना छे, ते ज आत्मानी