: श्रावण : २४९६ आत्मधर्म : ९ :
३५. हे जीव! अनंत भवसागरमां भमतां तें, प्रत्येक प्रदेशने, प्रत्येक समयने, प्रत्येक
पुद्गलने, प्रत्येक आयुने, प्रत्येक परिणामने, प्रत्येक नामने अने प्रत्येक काळने
घणीवार ग्रह्या तथा छोडया.
३६. त्रणसो तेंतालीस राजुप्रमाण जे आ लोकक्षेत्र, तेमां आठ मध्यप्रदेश छोडीने
एवुं कोई क्षेत्र बाकी नथी के ज्यां जीव भम्यो न होय.
३७. आ मनुष्यशरीरना एकेक अंगुलमां छन्नुं व्याधिओ थाय छे एम तुं जाण. तो
पछी आखाय शरीरमां केटला रोग कह्या छे?–ते कहे.
३८. हे महाजश! ते बधाय रोग तें परवशपणे पूर्वभवमां सह्यां, अने भावशुद्धि
वगर हजी पण सहीश,–बहु कहेवाथी शुं?
३९. हे जीव! पित्त, आंतरडा, मूत्र, मेद, काळजुं, रूधिर, परु अने कृमिजाळ–एवी
अशुचीथी भरेला उदरमां अनेक वार नव–दश मास सुधी तुं वस्यो.
४०. हे जीव! माताए खाधेला एठा अन्नने आरोगीने, तथा दांतथी चावेला एठा
खोराक काचा मळ अने रुधिरनी वच्चे जननीना जठरमां तुं रह्यो.
४१. हे मुनिवर! बाळपण पामीने, शिशुकाळमां अज्ञानथी अशुची वच्चे तुं घणीवार
आळोटयो, अने मलिन वस्तु तें खाधी.
४२. आ देहरूपी घडो, मांस–हाडकां–शुक्र–श्रोणित–पित्त–आंतरडा–सडेली दुर्गंध, काचा
मळ–मेद–अने बगडेलुं लोही–एवा मलिन पदार्थोथी भरेलो छे.–एम हे जीव तुं
चिंतव.
४३. जे भावथी विमुक्त छे ते ज मुक्त छे; मात्र बांधवादि मित्रोथी जे मुक्त छे तेने
मुक्त नथी कहेता.–आम चिंतवीने हे धीर! तुं अभ्यंतर गंधने छोड (अर्थात्
अभ्यंतर ग्रंथिरूप मोहवासनाने छोड).
४४. जेणे देहादिनो संग छोडयो छे एवा धीर बाहुबलीनुं चित्त मानकषायथी
कलुषित होवाने लीधे, आतापनयोगमां तेमनो केटलो काळ वीती गयो?–हे
धीर! एनो तुं विचार कर.
४५. हे भव्यनुत! देह अने आहारादि संबंधी व्यापार छोडयो होवा छतां, मधुपिंगल
नामना मुनि मात्र निदानने कारणे श्रमणपणुं न पाम्या.
४६. वळी वसिष्ठ नामना अन्य मुनि पण निदान दोषथी दुःखने पाम्या; लोकमां एवुं
कोई निवासस्थान नथी के ज्यां निदानदोषथी जीव अनेकवार भम्यो न होय.
४७. श्रमण थवा छतां पण भावरहित एवो