अंगरूपे गूंथी. ते ज वाणीनी परंपरामां आ षट्खंडागम वगेरे परमागम रचायां छे;
तेमज समयसार, अष्टपाहुड वगेरे परमागम पण जिनवाणी सांभळीने कुंदकुंदाचार्यदेवे
रचेलां छे. कुंदकुंदस्वामीए तो आ पंचमकाळमां पण विदेहक्षेत्रे जईने तीर्थंकर
परमात्मानी दिव्यवाणी सीधी सांभळी हती.
आराधना वगरनो जीव संयमनां गमे तेटलां आचरण करे तोपण ते निर्वाणने पामतो
नथी. माटे प्रथम निर्मोहपणे सम्यग्ज्ञान सहित शुद्ध सम्यक्त्वनी आराधना करवी.
आर्जवभाव–एवा लक्षणोथी लक्षित थाय छे.
छे. भगवान जिनदेवना वीतरागमार्ग सिवाय बीजा कोई कुमार्गना देवी–देवताने जे
माने ते तो जिनमार्गनो विराधक छे, तेने तो जिनसम्यकत्वनी आराधना होती नथी.
वीरप्रभुना वीतरागमार्गनो आराधक जीव निर्दोष वात्सल्यपूर्वक धर्मने साधे छे. जेम
गायने, पोताना वत्स प्रत्ये कुदरती वात्सल्य होय छे, तेम धर्मात्माने धर्मात्माप्रत्ये
साधर्मी प्रत्ये कुदरती प्रेम–वात्सल्य होय छे. आनंदस्वभावनो प्रेम जगाडीने तेने जे
साधे छे एवा सम्यक्त्ववंत जीवने धर्म प्रत्ये सहेजे उत्साह आवे छे, ने ज्यां धर्म देखे
त्यां तेने वात्सल्य ऊभराय छे.
तेना प्रत्ये बहुमान आवे, ईर्षा न आवे. वळी उत्तम दानमां ते दक्ष होय, अने दुःखी
जीवो प्रत्ये अनुकंपा होय,–के ए जीवो जिनमार्ग वगर दुःखी थई रह्या छे,