સરોવર પાસે આવ્યો; તળાવના
કિનારે ઝાડ ઉપર ઘણા વાંદરા રહેતા
હતા, તે આ હાથીને જોઈને ખુશી
થયા. તળાવમાં ચોક્ખુ પાણી જોઈને
તે પીવા માટે હાથી સરોવરમાં
ઊતર્યો; પણ તેનો પગ ઊંડા કાદવમાં
ખૂચી ગયો...તે કાઢવાની મહેનત
કરવા છતાં નીકળી ન શક્યો. આથી
તે હાથીએ આહાર–પાણીનો ત્યાગ
કરીને સમાધિમરણની તૈયારી કરી; તે
પંચપરમેષ્ઠીને યાદ કરીને આત્માનું
ચિંતન કરવા લાગ્યો.
ઘણી કિકિયારી કરવા લાગ્યા....પણ
કમઠનો જીવ ફૂંફાડા મારતો ત્યાં આવ્યો; હાથીને દેખતાં જ પૂર્વભવના વેરના સંસ્કારને
લીધે તેને ઘણો ક્રોધ ચડયો ને દોડીને હાથીને કરડયો. કાળકૂટ ઝેરવાળો સર્પ કરડવાથી
હાથીને ઝેર ચડયું અને થોડા વખતમાં તેનું મરણ થયું. પરંતુ આ વખતે તેણે પહેલાંની
જેમ આર્ત્તધ્યાન ન કર્યું, આ વખતે તો આત્માના જ્ઞાનસહિત ધર્મની ઉત્તમ ભાવના
ભાવતાં–ભાવતાં તેણે સમાધિમરણ કર્યું...અને દેહ છોડીને તે બારમા સ્વર્ગમાં દેવ થયો.
સગા ભાઈ, તેમાં પુણ્ય–પાપના ફળ અનુસાર એક તો સ્વર્ગમાં ગયો ને બીજો નરકમાં
ગયો.