: ८ : आत्मधर्म : आसो : २४९६
मनुष्यो रहे छे, ते विद्याधरो जैनधर्मना भक्त छे.
ते विद्याधरोना एक नगरमां विद्युतगति नामनो राजा अने विद्युतमाळा
नामनी राणी हती, ते राजाराणीने त्यां पारसनाथनो जीव अवतर्यो,–तेनुं नाम
अग्निवेग.
विदेहक्षेत्रमां अवतरेलो अग्निवेग नानपणथी आत्माने जाणतो हतो. पूर्व
भवमांथी ज ते आत्मज्ञानने साथे लाव्यो हतो. ए नानकडा ज्ञानीनी बालचेष्टा
देखीने सौने घणो आनंद थतो हतो. राजकुमार अग्निवेग शांत, अने उत्तम
लक्षणवाळो हतो; पोताना मित्रो साथे धर्मनी उत्तम चर्चा करतो हतो, पंचपरमेष्ठी
भगवंतोना गुणगान करतो हतो, जिनमंदिरमां मोटा मोटा उत्सव करावतो हतो,
तेमज वारंवार तीर्थंकर भगवाननी सभामां जईने धर्मोपदेश सांभळतो हतो ने
मुनिवरोनी सेवा करतो हतो.
एकवार ते वनमां गयो हतो; त्यां वननी शोभा नीहाळतां–नीहाळतां
अचानक तेणे एक साधु देख्या. ते साधु आत्माना चिंतनमां एकाग्र हता, जाणे के
भगवान बेठा होय–एवो तेमनो देखाव हतो. तेमने देखतां ज अग्निवेगने घणो
आनंद थयो; नजीक जई तेमने वंदन करीने तेमनी पासे बेठो, अने आत्माना
विचार करवा लाग्यो के अहो! आवी साधुदशा धन्य छे...... आत्मामां एकाग्र
थईने घणा आनंदनो अनुभव थाय–एवी आ दशा छे. थोडीवारमां मुनिराजनुं
ध्यान पूरुं थतां फरी नमस्कार कर्या, ने मुनिराजे तेने धर्मना आशीष आप्या, अने
कह्युं: हे भव्य! आत्माना सम्यक् स्वभावने तो तें जाण्यो छे, हवे ते स्वभावने
विशेषपणे साधवा माटे तुं साधुदशानुं चारित्र अंगीकार कर. हवे तारो संसार घणो
ज थोडो बाकी छे, मनुष्यना त्रण भव करीने तुं मोक्ष पामीश. पहेलां तुं चक्रवर्ती
थईश ने त्यारपछी तीर्थंकर थईने मोक्ष पामीश.
अहा! पोताना मोक्षनी वात सांभळतां कोने आनंद न थाय? मुनिराज
पासेथी पोताना मोक्षनी वात सांभळीने अग्निवेगने पण घणो आनंद थयो. संसार
प्रत्ये तेने घणो वैराग्य जाग्यो के अरे, मारे तो अल्पकाळमां मोक्ष साधवो छे, मारे
आ राजपाटमां बेसी रहेवुं न पालवे. हुं तो आजे ज मुनि थईने आत्मानी
साधनामां एकाग्र थईश.
आ प्रमाणे युवान वयमां ते राजकुमार वैराग्य पाम्या, ने मुनिराज पासे दीक्षा
लईने साधुदशा धारण करी. राजपाट छोड्या, स्त्री–पुत्र छोड्या, अने वस्त्र पण
छोड्या;