थवानुं माने छे ते स्व–परनी भेळसेळ करीने शुद्धज्ञान साथे दगो करे छे, ज्ञान
परिणमननो नाश करीने अज्ञानरूप परिणमे छे. पण अनेकान्त तेने विश्वथी भिन्नता
बतावीने पोताना ज्ञानमां ज एकाग्रता करावे छे. –ए रीते तेने जीवाडे छे, ज्ञानरूप
परिणमावे छे.
जतुं नथी; अनेक ज्ञेयोने जाणवारूपे ज्ञान परिणमे छे तोपण द्रव्यपणे ज्ञान एक छे.
अनेक ज्ञेयोने जाणवारूप ज्ञान परिणमे एटले ज्ञानपर्यायमां पण एवा अनेक प्रकार
पडे, छतां अखंड एक ज्ञानमय द्रव्यना अवलंबने ज ते पर्यायो थाय छे, एटले द्रव्यथी
ज्ञानभावनुं एकपणुं छे. द्रव्यथी एकपणुं राखीने अनेकविध पर्यायरूपे ज्ञान परिणमे
छे.
काढी नांखवा मांगे छे ने एकरूप ज ज्ञानने ईच्छे छे–ए तेनो भ्रम छे; ते पोतानी
पर्यायने काढी नांखवा ईच्छे छे. तेने अनेकान्त साचुं स्वरूप समजावे छे के भाई!
पर्याय अपेक्षाए तारा ज्ञानने अनेकपणुं छे; ज्ञानमां अनेक ज्ञेयोनां आकारो जणाय छे
ते तो ज्ञाननी स्वच्छतानुं सामर्थ्य छे. ज्ञानमां अनेकाकारो जणाय तेथी कांई ते
ज्ञानाकारोमां राग–द्वेष आवी जता नथी. जगतना अनंतज्ञेयो ज्ञानमां एक साथे
जणाय ए तो तारी ज्ञानपर्यायनुं सामर्थ्य छे. अनेक ज्ञेयपदार्थो ज्ञानमां जणाय छतां
ज्ञान ते परज्ञेयोथी जुदुं छे. ज्ञाननी पर्यायमां अनेकता ज्ञानना पोताना सामर्थ्यथी छे.
सामर्थ्य छे. आ रीते ज्ञानमां एकपणुं ने अनेकपणुं बंने एक साथे प्रकाशतो थको
अनेकान्त साचुं स्वरूप बतावे छे, एटले सम्यग्ज्ञानथी आत्माने जीवाडे छे.