:मागशरः२४९७ आत्मधर्म :११:
सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्ररूप भावशुद्धि प्रगट करवी ते ज छे. –ए ज अपूर्व मंगळ छे,
ते ज आत्माने आनंद देनार छे, ने ते ज मोक्षनुं कारण छे. माटे हे जीव! तुं सम्यक्
प्रकारे भावशुद्धि कर.
हे भव्य! तुं भावश्रुतज्ञानरूपी अमृतनुं पान कर. सम्यक् श्रुतज्ञानवडे आत्मानो
अनुभव करीने निर्विकल्प आनंदरसने पी, जेथी तारी अनादिनी मोहतृषानो दाह मटी
जाय. चैतन्यरसना प्याला तें कदी पीधां नथी, अज्ञानथी तें झेरना प्याला पीधां छे.
भाई! हवे तो वीतरागनां वचनामृत पामीने तारा आत्माना चेतनरसनुं पान कर;
जेथी तारी आकुळता मटीने सिद्धपदनी प्राप्ति थाय. आत्माने भूलीने बाह्य भावोनो
अनुभव ते तो झेरनां पान जेवो छे, भले शुभराग हो तेना स्वादमां पण कांई अमृत
नथी पण झेर छे. माटे तेनाथी भिन्न ज्ञानानंदस्वरूप आत्माने श्रद्धामां लईने तेना
स्वानुभवरूपी अमृतनुं पान कर. अहा! श्रीगुरु वत्सलताथी चैतन्यना प्रेमरसनो
प्यालो पीवडावे छे. वीतरागनी वाणी आत्मानो परमशांतरस देखाडनारी छे. आवा
शांत वीतरागी चैतन्यरसनो अनुभव ते भावशुद्धि छे. तेना वडे ज त्रणलोकमां सौथी
उत्तम परमआनंदस्वरूप सिद्धपद पमाय छे.
स्वरूपना साधकोने धन्य छे!
जेणे सम्यग्दर्शन प्रगटाववानो पूर्वे कदी नहि करेलो एवो
अनंतो सम्यक् पुरुषार्थ करीने सम्यग्दर्शन प्रगट कर्युं छे अने
ए रीते पोताना संपूर्ण स्वरूपनो साधक थयो छे ते जीव कोई
पण संयोगोमां भयथी, लज्जाथी, लालचथी के कोईपण
कारणथी असत्ने पोषण नहीं ज आपे......ए माटे कोईवार
देह छूटवा सुधीनी प्रतिकूळता आवी पडे तोपण ते सत्थी
च्युत नहि थाय, –असत्नो आदर करी नहि करे स्वरूपना
साधको निःशंक अने नीडर होय छे. सत्स्वरूपनी श्रद्धाना
जोरमां अने सत्ना माहात्म्य पासे तेने कोई प्रतिकूळता छे ज
नहि. जो सत्थी जरा पण च्युत थाय तो तेने प्रतिकूळता
आवी कहेवाय, पण जे क्षणे–क्षणे सत्मां विशेष विशेष द्रढता
करी रह्यो छे तेने तो पोताना बेहद पुरुषार्थ पासे जगतमां
कांई पण प्रतिकूळ नथी. ए तो परिपूर्ण सत्स्वरूप साथे
अभेद थई गयो, –तेने डगाववा त्रण जगत्मां कोण समर्थ?
अहो! आवा स्वरूपना साधकोने धन्य छे!!