वडे आत्मानो अनंत वैभव प्राप्त करीने अपूर्व आनंदनी कमाणी कर.
सौथी मोटो एवो पोतानो द्रव्यस्वभाव, तेनो जेणे आश्रय लीधो तेने
हवे कोई चिंता न रही; स्वद्रव्यना आश्रये ते आनंदथी मोक्षने साधशे.
छे; तेनुं भान करीने तेमां एकाग्र थतां पर्याय पण तेवी प्रगट थाय छे. तेने स्वकाळ कहो,
के ज्ञान–आनंदमय दीवाळी कहो. एवा स्वभावनी भावनानो आ दिवस छे.
चैतन्यस्वरूप छे ते स्वानुभवगम्य छे. आवा स्वभावने श्रद्धा–ज्ञानमां ध्येय बनाववो
तेनुं नाम जिनभावना छे. जेवा स्वरूपे आत्माने ध्यावे तेवा स्वरूपे ते परिणमे; एटले
जिनभावना वडे आत्माने शुद्धस्वरूपे ध्यावतां आत्मा शुद्धतारूप परिणमे छे.
उपयोगने अंतरमां वाळीने अनुभव करवो ते जिनभावना छे. आवी उत्कृष्ट
जिनभावना वडे अंतर्मुहूर्तमां केवळज्ञान थाय छे. जेम हिंसानी अशुद्धभावना वडे
तंदुलियो मच्छ मरीने सातमी नरके गयो; तेम ज्ञानमय सम्यक्जिनभावना वडे जीव
क्षणमां केवळज्ञान पामे छे. आ रीते जीवना भावनुं फळ जाणीने हे जीव! तुं
जिनभावना भाव, ने अशुद्धभावोनी भावना छोड. त्रिकाळस्वभावनी भावना वडे
ज शुद्धभावना थाय छे, ते ज जिनभावना छे, ते ज मोक्षनुं कारण छे; ते ज वीतराग
पुरुषोए कहेलो मूळ धर्म छे. हे जीव! आवा मूळ धर्मने समजीने तेनी तुं उपासना कर.