आत्माने सदाय भाववो, तेनी सन्मुख एकाग्र थवुं.
पर्याय छे. आत्माने भूलीने परनो आश्रय शोधनारी पर्याय तो अनाथ हती;
पोतानो साचो नाथ एवो चैतन्यस्वभाव तेने प्राप्त थयो न हतो; पण ज्यां ते
पर्याय अंतरमां वळी त्यां तेणे पोताना नाथ एवा चैतन्यस्वभावने पोतामां ज
देख्यो, ते सनाथ थई. स्वभावना आश्रये प्रगटेली जे शुद्ध चतुष्टयपरिणति तेनो
नाथ आत्मा पोते छे, ते सनाथ छे. हे भव्य! तारे तारा आत्मामां आनंदमय
मंगल प्रभात उगाडवुं होय तो तारा आत्माना स्वभावने ज पोतानो नाथ
बनावीने तेनो आश्रय ले.
आनंदनो भंडार छे, अनंत ज्ञान–आनंदथी भरपूर जीवडो छे, तेनुं भान करतां
ज्ञाननो दीवडो प्रगटे छे, चैतन्यनो प्रकाश ऊगे छे; ते ज आत्मानी दीवाळी अने
सुप्रभात छे.
अनंत चतुष्टयथी भरेला आत्मानी भावना करतां सादिअनंत सुख प्रगटे छे, तेने
आत्मामां शाश्वत सुखनुं नवुं वर्ष बेठुं; तेने आनंदमय चैतन्यसूर्य झगझगाट करतो
ऊग्यो, आनंदना वाजां वगाडतुं मंगल प्रभात ऊग्युं. ते आत्मा सवारना पहोरमां
स्मरण करवा योग्य प्रातःस्मरणीय छे.