પણ તે રાગ જ કરતા હોય–એમ તે સમજે છે, પણ અંદરમાં (ફોતરાંથી ભિન્ન ચોખાની
જેમ) રાગથી ભિન્ન જે ચોખ્ખી જ્ઞાનચેતના મુનિને વર્તે છે, તે જ મોક્ષનું સાચું કારણ
છે તેને અજ્ઞાની ઓળખતો નથી, એટલે ખરેખર તે મુનિને ઓળખતો નથી. મુનિનું ખરૂં
સ્વરૂપ ઓળખે તો તો મોક્ષમાર્ગની ઓળખાણ થઈ જાય, ને પોતાને પણ
જ્ઞાનચેતનારૂપ મોક્ષમાર્ગ પ્રગટે.
જુદી વાત છે પણ સર્વે રાગ વગરનો જ્ઞાનસ્વભાવ જ હું છું–એમ લક્ષમાં લેવું જોઈએ.
આવા સ્વભાવને લક્ષમાં લઈને તેનો અભ્યાસ કરતાં, તેનો રસ વધતાં ઉપયોગ તેમાં
વળે છે ને વિકલ્પથી પાર અતીન્દ્રિય આનંદના સ્વાદ સહિત સમ્યગ્દર્શન થાય છે. આવા
સમ્યગ્દર્શન પછી મુનિપણું હોય; એની તો ઘણી નિર્મોહ વીતરાગદશા છે. ગમે તેવી
ઠંડીમાંય શરીર ઉપર વસ્ત્ર ઢાંકવાની વૃત્તિ જ જેને ઊઠતી નથી, અંદર ચૈતન્યના
શાંતરસમાં ઠરીને ઢીમ થઈ ગયા છે. –આવા વીતરાગ દિગંબર મુનિવરો જ્ઞાનચેતનાવડે
મોક્ષને સાધી રહ્યા છે, તેઓ મહા પૂજનીક વંદનીક છે, પંચપરમેષ્ઠી ભગવાનમાં જેમનું
સ્થાન છે. –નમસ્કાર હો. જ્ઞાનચેતનાવંત તે મોક્ષમાર્ગી મુનિ ભગવંતોને