જગતમાં સૌથી ઉત્તમ સાર છે. આત્માની શોભા તો પોતાની સ્વાનુભૂતિ વડે જ છે.
ધર્મમાં પહેલાંમાં પહેલું શું કરવું? કે પોતાના આત્માની અનુભૂતિ કરવી. આવી
સ્વાનુભૂતિમાં આનંદ સહિત આત્મા પ્રગટે છે–પ્રકાશે છે–શોભે છે.
નથી. પોતાના આત્માના સ્વભાવમાં ઝુકાવ કરતાં આનંદનો અનુભવ થાય છે, તે ધર્મ
છે. તે જ આત્માને ચારગતિમાંથી બહાર કાઢીને સિદ્ધપદમાં ધારી રાખે છે. આવો ધર્મ તે
મંગળ છે.
શુભરાગની ઉત્પત્તિ છે. પરને અનુસરીને તો રાગ જ થાય. આત્માને પોતાના
સ્વભાવને અનુસરીને જે અનુભૂતિ થાય તે સ્વાનુભૂતિ છે, તેમાં વીતરાગી
આનંદ છે.
વળ્યો–નમ્યો તે પરમાર્થ નમસ્કાર છે. અનુભૂતિ વડે પોતે પોતાને જ નમ્યો, એક સેકંડ
જે આવો અનુભવ કરે તેને મોક્ષની પ્રાપ્તિ થાય. સ્વાનુભૂતિરૂપી બીજ ઊગી તેને
કેવળજ્ઞાનરૂપી પૂર્ણિમા થશે જ. અજ્ઞાનદશામાં આત્માની શોભા ન હતી, સ્વાનુભૂતિ થઈ
ત્યાં ચિદાનંદ ભગવાન પોતાની અનુભૂતિ પર્યાય–સહિત શોભી ઊઠ્યો....અનંતગુણના
આત્મદરબારમાં ચિદાનંદપ્રભુ શોભે છે. પરભાવમાં આત્માની શોભા નથી; પોતાના
સ્વભાવની અનુભૂતિમાં આત્મા શોભે છે.